De ruimte tussen mensen

Wanneer ‘elkaar ruimte geven´ niets anders betekent als: afstand houden op een plat vlak een stoep of een vloer dan is dat oppervlakkig, ‘plat’, incompleet. Daar ontbreekt de verticale dimensie. Ruimte is lengte, hoogte, breedte en diepte. En mensen zijn diep, heel diep. De ruimte tussen mensen wordt door Hannah Arendt – een van de belangrijkste politiek denkers van de afgelopen eeuw- de wereld genoemd. Een ruimte die het mogelijk maakt dat individuen elkaar ontmoeten en in gesprek gaan.

De ruimte maakt kleur mogelijk, mensen kunnen er ook van mening verschillen. Tegelijkertijd is de ruimte een beproefde manier om de verschillen niet uit de hand te laten lopen.

Hannah Arendt maakt de vergelijking met een tafel. Een tafel verenigt mensen die eraan plaatsnemen en maakt het tegelijkertijd mogelijk een meningsverschil letterlijk ‘op tafel’ te legen en zo bespreekbaar te maken. Totalitarisme is precies het tegenovergestelde en de vernietiging van de wereld omdat voor een ideologie met slechts één doel, één verhaal, één lijn een ruimte die verschillende gezichtspunten mogelijk maakt per definitie ondragelijk is.

In  haar boek Totalitarisme beschrijft Hannah Arendt de oorsprong en dynamiek van totalitaire systemen. Met het veranderende politieke landschap in de westerse wereld is dit boek, meer dan een historische analyse, een waarschuwing: Arendts beschrijving van de opkomst van dictators en de rol van de massa’s is schrikbarend actueel. Recent is het boek terug te vinden in internationale bestsellerslijsten.

‘Het zou wel een vergissing zou kunnen zijn te veronderstellen dat de wispelturigheid en de vergeetachtigheid van de massa erop wijst dat ze genezen is van de totalitaire begoocheling.’

Arendt laat zien dat de opkomst van totalitarisme vaak gepaard gaat met een geloof in wetenschappelijke objectiviteit of een suggestie hiervan want men lijkt niet zozeer geïnteresseerd in wetenschap als wel in wetenschappers die dingen willen bevestigen die passen in een gekozen verhaal.

De cijfers spreken voor zich ?

Het open debat dat we uit de weg gaan zou vooral gaan over de verschillende manieren waarop we naar de zaken kunnen kijken en de ideologische kaders van waaruit we cijfers samenstellen, interpreteren, selecteren en presenteren.

Vele boeken zijn er geschreven over de onvolkomenheden, onjuistheden en kleuringen die onbewust dan wel bedoeld optreden in cijfers en statistieken. De manieren waarop we deze verzamelen en interpreteren zeggen veel over onszelf. Er is een illusie van objectiviteit. Instinkers die Mark Monmonier al tientallen jaren terug beschreef in zijn klassieker How to lie with maps and statistics worden nog steeds opnieuw gemaakt.

Actueel voorbeeld van vertekenende cijfers

´95% effectief´ betekent iets anders dan je denkt

Beschermt het Pfizer vaccin tegen ziekte? Ja, onderzoek van Pfizer heeft aangetoond dat mensen die dit vaccin krijgen toegediend, minder vaak besmet raken met het coronavirus. Er wordt gezegd: het is 95% effectief. Een 95% effect is echter niet 95% bescherming. De effectiviteit zegt iets over de verhouding van het aantal gevallen in de gevaccineerde versus de controle groep. Het is geen individuele garantie op bescherming na blootstelling. https://www.rijksoverheid.nl/documenten/rapporten/2020/12/08/covid-19-catshuis-briefing-6-dec-2020-vaccinatie-extra

Mensen hebben na een volledige vaccinatie 0.8 % minder kans om een besmetting op te lopen

Het verschil is dus zeer klein: in de groep die een nepvaccin (placebo) kreeg, raakte 99.12% van de mensen niet besmet. In de vaccinatiegroep kreeg 99.95% geen besmetting. Dit zijn gegevens van patiënten van minimaal 7 dagen na toediening van de 2e dosis.[1] Het feit is dat COVID-19 weinig voorkomt. Ook zonder vaccin is de kans klein om besmet te raken.

[1] Safety and Efficacy of the BNT162b2 mRNA Covid-19 Vaccine; https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2034577

Maar Pfizer claimt toch een effectiviteit van 95% ?
Pfizer rekent hierbij alleen  de mensen die de ziekte hebben opgelopen tijdens de studie. Dit zijn totaal 170 personen. Hiervan waren er 162 niet gevaccineerd, en 8 mensen wel. Het verschil tussen deze twee getallen is 95%. Dit heet de relatieve risicoreductie.

Om een voorbeeld te geven: In een bepaalde groep van 100 mensen zijn 2 mensen ziek. In een andere groep is er 1 van de 100 ziek. Men kan dan beweren dat de ene groep de helft minder zieken heeft (van 2 personen naar 1). Als men echter naar de hele groep kijk, is het verschil maar 1%. 

Als ik na vaccinatie een besmetting op loop, is het verloop dan minder ernstig?

Dat is nog niet bekend. Een ernstig beloop van COVID-19 komt zeer weinig voor. Om het effect van het vaccin te onderzoeken zouden er miljoenen mensen met het experiment moeten meedoen om een verschil te kunnen vinden. Het huidige onderzoek is daarvoor te klein, en de onderzoeksperiode nog te kort. 

Uit het onderzoek blijkt tot nu toe dat in de vaccingroep 0.004% (dus 4 op de 100.000) een ernstige infectie doormaakte. In de groep met een nepvaccin waren dat er 0.014% (dus 14 op de 100.000). Een  verschil van 10 personen per 100.000. Dit verschil kan op toeval berusten omdat de getallen zo klein zijn.

In sommige gevallen kan een infectie juist heftiger verlopen als iemand gevaccineerd is. [1] [2] [3]

Ook werd dit verband al opgemerkt voor mensen die de 2017-2018 griepvaccinatie hadden gehad en die in het voorjaar een ernstiger COVID 19 infectie ontwikkelden.[4]

Het is op dit moment nog niet duidelijk of dat voor het COVID-19 vaccin ook het geval is.

Heb ik met het vaccin minder kans op overlijden aan COVID 19?

Bron: Artsen Covid Collectief de non-profit organisatie van artsen en medische professionals die via een open debat tot een andere corona-aanpak willen komen.

Het corona ‘vaccin’ is feitelijk nooit eerder toegepaste experimentele gentherapie met mogelijk blijvende wijziging aan uw DNA als gevolg. Berichten over ernstige schade en de dood als gevolg van de injectie stromen van over de hele wereld binnen. Om zowel de Nederlandse bevolking als de arts/verpleegkundige die de injectie gaat zetten in bescherming te nemen heeft stichting Artsen Voor Waarheid twee brieven opgesteld voor de arts en de ‘patiënt’.

Een persoon die sterft met onderliggende aandoeningen en een positieve PCR test wordt als ‘corona dode’ genoteerd. En wanneer iemand sterft na enting met het corona ‘vaccin’ dan heeft dat volgens de experts niets met elkaar te maken. In toenemende mate zien we op internet en in de sociale media berichten van mensen die ernstig ziek worden of sterven aan de gevolgen van de corona injecties.

Bron: Artsen voor waarheid

Sanne Blauw

Econometrist (cijferdeskundige) Sanne Blauw stuitte tijdens het afnemen van enquêtes in ontwikkelingslanden op grote tekortkomingen van het onderzoek dat zij deed. De irrationaliteit van cijfers maakt zij als geen ander zichtbaar: “Ik wil” zegt zij,  “samen met jullie cijfers weer op hun plek zetten. Niet op een voetstuk. Niet bij het vuilnis. Maar waar ze horen: naast de woorden”. Sanne  schrijft tegenwoordig bij de Correspondent over coronacijfers.

Bert Kisjes: met elkaar in gesprek gaan

Wijk aan Zeese oud-horecaondernemer Bert Kisjes in een 2020 interview met RTVNH: “Er verandert van alles om ons heen. Er gebeurt iets waar we niet op voorbereid waren. Wat heeft dat voor gevolgen? Dat is een moment dat je met elkaar in gesprek moet gaan. Er is een hoger belang, dat je wel met elkaar meningen uitwisselt. Dat kan niet als je alleen maar thuis blijft. Je wil elkaar in het echt zien. Daar gaat het om in een gezonde democratie. in een democratie hoor je niet alleen deskundigen. Je hoort van elkaar wat de ander vindt en met die kennis kun je dan je eigen mening bijschaven”.

Kisjes’ speciale talent zou je kunnen zeggen is het creëren en verruimen van een menselijke ontmoetingsruimte. Hij spreekt van de openbare ruimte. In ‘zijn’ Drommedaris Enkhuizen, hotel cafe restaurant Sonnevanck in Wijk aan Zee en de Grote Kerk in Beverwijk waar ‘conflicterende’  individuen, groepen of – activiteiten in een ruimte samengaan. Bijvoorbeeld een terugkerend schaaktoernooi dat tegen alle gewoontes in gelijktijdig plaatsvindt met een pianoconcert of een villabewoner aan de stamtafel (foto boven dit artikel) samen met iemand die  bivakkeert in een tentje in de duinen.

“Hier trof ik mensen die ik verder nergens zag
Samen geboeid en verbonden en vrij
Niets is voor eeuwig maar dit blijft me altijd bij”

Auke Hofstra in zijn lied voor bert kisjes en sonnevanck

Mattias Desmet

Mattias Desmet is hoogleraar klinische psychologie universiteit Gent en Master- gediplomeerd in Kwantitatieve Analyse (Statistieken)

Het niet uitspreken van die subjectieve voorkeuren, die ideologische voorkeuren rond ‘de cijfers’ leidt eigenlijk tot een onderhuids groeiende polarisatie waarin beide partijen meer en meer tegenover elkaar komen te staan en waarbij de maatregelen ook steeds strenger worden. Politici vertonen een heftige tegenreactie tegen het feit dat mensen protesteren of niet luisteren, voeren de maatregelen nog op en eigenlijk vergeten ze wat het hart is van elke democratie: een open debat.

Open debat, recht op zelfbeschikking en vrije meningsuiting van tafel vegen omdat de toestand nu ’te gevaarlijk is’ : ja, dát pas zal de toestand gevaarlijk maken. Als die mechanismen, dat open debat geblokkeerd wordt want dat is precies wat de geschiedenis ons leert. De geschiedenis van de totalitaire systemen leert ons dat precies op dát moment, op het moment dat dat soort debat stil valt op dat moment het systeem toeslaat en dat het absoluut voor geen enkele van de twee partijen prettig is.

De slachtoffers vallen ongenuanceerd, ongedifferentieerd en bij alle partijen dat is het groteske aan Stalin zijn grote zuivering bijvoorbeeld, zij raakten iedereen. Eerst zat er nog enige logica in, die groep moet naar de goelags (strafkampen) omdat ze een gevaar zijn voor het communisme, maar na verloop van tijd viel iedereen voor de bijl zelfs de grote partijbonzen.

Er brak een soort totale, radicale, absurditeit en irrationaliteit los en wreedheid die in een schril contrast staat met het vertrekpunt van het hele proces dat het streven is naar absolute objectiviteit en een belofte van het minimaliseren van het lijden.

Het is dat wat we nu eigenlijk ook als beginpunt zien. We gaan cijfers invoeren, objectiviteit, statistieken, er zijn geen socialisten, liberalen, christen democraten meer, het zijn allemaal experts geworden die met cijfers aankomen, niet meer met democratische principes maar met cijfers die een bepaald beleid noodzaken en waarvan men belooft dat dit het lijden zal minimaliseren.

Iedereen zou in deze tijd eens Hannah Arendt kunnen lezen, pagina 450 tot pagina 455 het zijn maar vijf pagina’s uit een boek van 1000 bladzijden maar ze zijn zo actueel. Zo brandend actueel dat ze ons waarschuwen van wacht even, dit is al eerder voorgekomen in de geschiedenis en het heeft toen keer op keer dat eindpunt gehad. Dus laten we er asjeblieft voor zorgen dat we dat proces niet weer tot het dramatische eindpunt doorlopen.

Het verhaal dat rond de feiten geconstrueerd wordt

Laat de vrijheid – vooral het recht op vrij spreken – niet ondergeschikt worden aan de angst voor om het even welk virus. Generaties en generaties hebben gevochten en hun leven gegeven om een bepaalde vrijheid te realiseren. Toon dat je die vrijheid waard bent. Als je een leven wil dat de moeite waard is om geleefd te worden, moet je een bepaald risico kunnen aanvaarden. Geef niet alles op voor een gevoel van veiligheid waar nogal wat aanwijzingen voor zijn dat dit vals kan blijken te zijn. 

Het is belangrijk dat we stilstaan bij iets waar we ondertussen in paniek aan voorbij hollen: wat onze reactie op het virus bepaalt, zijn niet de feiten op zich maar wel het verhaal dat omtrent de feiten geconstrueerd wordt.

Dat verhaal wordt geconstrueerd door hulpverleners die oprecht hun best doen, door mensen die hun medemensen niet willen zien lijden, door politici die de juiste beslissingen willen nemen, door academici die zo objectief mogelijke informatie willen verstrekken. Maar het verhaal wordt ook geconstrueerd door politici die onder druk staan van de publieke opinie en zich genoodzaakt voelen om krachtdadig op te treden, door leiders die de controle kwijt waren over de samenleving en nu door het virus de teugels weer in handen kunnen krijgen, door experts die hun onwetendheid moeten verbergen en de vlucht vooruit kiezen, door academici die een gelegenheid zien om zich te laten gelden, door de in de mens inherent aanwezige neiging tot hysterie en dramatiek, door farmaceutische bedrijven die een gouden kans ruiken, door media die gedijen op sensationele verhalen, door getuigenissen van unieke gevallen bij wie het ziekteverloop uitzonderlijk zwaar was…

Het verhaal wordt vooral geconstrueerd door een angst en een psychische ontreddering die al geruime tijd in alle geledingen van de maatschappij aan het groeien waren. In de jaren en maanden voor de uitbraak van de coronacrisis vielen de tekenen dat de maatschappij op een psychologische crisis afstevende nauwelijks nog te ontkennen. 

Ziekteverlof door psychisch lijden en gebruik van psychofarmaca volgden een exponentiële curve; de diagnose burn-out nam epidemische vormen aan en bedreigde het functioneren van hele organisaties, bedrijven en overheidsinstellingen; het toekomstbeeld werd meer en meer getekend door pessimisme en perspectiefloosheid. 

Ontreddering waarin we juist elkaar nodig hebben. Gewoon mensen aan een tafel, samen in gesprek. Ik versta jou.

Ene kleine dingetje

Disclaimer