WIJK AAN ZEE – Oh She zijn de laatste 2 woorden van het lied dat Charles Aznavour en Herbert Kretzmer schreven als muziek voor een tv-serie ‘Seven faces of a woman’. De serie stopte na een jaartje of vier en het liedje ging gewoon door. Na Aznavour hebben vele zangers en zangeressen het gezongen. En nu hier mijn uitvoering van deze klassieker:
Wat betreft instrumentatie en arrangement ben ik grotendeels uitgegaan van de versie van Jeff Lynne uit 2012. De instrumenten die ik uiteindelijk gebruikt heb zijn: twee verschillende piano’s (doorleefde kroeg-piano en concertvleugel), akoestische gitaar, bas, drums, elektrische gitaar, Hammond orgel, dwarsfluit, mellotron en slidegitaar.
She ~ NL vertaling
Zij is misschien wel het gezicht dat ik niet vergeten kan. Een vlaag van plezier of spijt. Zij kan mijn schat zijn, of de prijs die ik moet betalen, zij is misschien wel het lied dat de zomer zingt, kan de kilte zijn die de herfst met zich meebrengt, ze kan honderd verschillende dingen zijn binnen de spanne van een dag.
Ze kan de schoonheid zijn of het beest, kan de hongersnood zijn of het feestmaal, kan elke dag veranderen in een hemel of een hel, zij kan de afspiegeling van mijn dromen zijn, een glimlach weerspiegeld in een beekje, ze is misschien niet wat ze lijkt te zijn in haar schulp, zij, die in een gezelschap altijd zo gelukkig lijkt, wiens ogen zo privé en zo trots kunnen zijn, niemand mag ze zien wanneer ze huilen.
Zij kan de liefde zijn die niet mag blijven duren, kan naar mij toe komen vanuit de schaduwen van het verleden, dat blijf ik me herinneren tot de dag waarop ik sterf, zij kan de reden zijn waardoor ik overleef, het waarom en waarvoor ik leef, degene waarvoor ik zal zorgen tijdens moeilijke jaren, ik, ik neem haar lach en haar tranen en maak ze allemaal tot mijn souvenir, want waar zij heen gaat, daar moet ik zijn, de zin van mijn leven is zij, zij, oh, zij.