Serie artikelen over vertrouwen, in deze aflevering hondje Robbie.
WIJK AAN ZEE – De eerste keer dat ik Robbie zag was op de Meeuwenweg. Hij zat, zoals dat gaat, aan een hondenriem met aan de andere kant zijn baasje. Alie. Zij neemt hem – wát een geluk voor een jonge hond- meerdere keren per dag mee op ‘sleeptouw’ door de duinen of rond de dorpswei en hij ‘sleept’ haar met zijn onweerstaanbare vertrouwen en volkomen aanwezigheid door een moeilijke periode heen.
Wanneer je ieder moment aanvaardt met een diepe dankbaarheid, dan gaat er nooit iets verkeerd. Beschouw iedereen op aarde, iedereen, als een dierbare vriend… Dan zal iedereen dat ook worden.
Wees iedereen dankbaar. Degenen die je hebben geholpen, degenen die het je lastig maken, degenen die onverschillig doen. Wees ze allemaal dankbaar. Samen creëren zij de context waarin Boeddha’s worden geboren, de context waarin jij een boeddha kunt worden.
De eerste keer dat ik Robbie zag was op de Meeuwenweg: “Goeiemiddag Alie, wat is ie mooi! Hoe heet ie ?” Om kennis te maken knielde ik en richtte mijn aandacht op de hond die mij aankeek met zoveel ondeugendheid, blijdschap en vertrouwen dat het me even een brokje deed wegslikken.
Hij kwam gelijk bij me zitten. Ik mocht mijn hand leggen op zijn hoofd. Hij deed zijn ogen half dicht en leek helemaal te ontspannen en binnen luttele seconden liet hij zich zakken en viel midden op de stoep rustig in slaap…
…Toen niet veel later Alie´s markante heldere stem zei: zóóó boef, kom op, we gaan weer verder! sprong Robbie meteen overeind.
Want hij is er helemaal klaar voor.
Altijd, helemaal.
Robbie is helder en klaar
Voor alles
Tekst en foto: JP
