Klankschalen, (kerk)klokken en (tempel)bellen worden in allerlei culturen op de wereld gebruikt. De klank van de zingende schalen herinnert aan onze diepe verbondenheid onder de oppervlakte. Iedere bergtop heeft een andere naam, een ander verhaal en een ander uitzicht en in de grond zijn zij samen een gebergte.
Sinds de vijftiende eeuw kwam het voor dat kerkklokken werden geroofd om oorlog te faciliteren. De instrumenten van vrede en bezinning werden dan in de geschutsgieterij omgesmolten tot wapentuig. Schattingen gaan ervan uit dat in de Eerste Wereldoorlog rond 65.000 klokken werden omgesmolten, in de Tweede Wereldoorlog rond 45.000 uit Duitsland en uit de bezette gebieden nog eens 35.000.
Bim & Bom
In de Tweede Wereldoorlog raakte een vliegtuigbom die bij wijze van spreken gemaakt had kunnen zijn van een omgesmolten kerkklok het Badgastenkerkje. Het explosief weigerde, de bom ramde met zijn gewicht de voorgevel van het kerkje, waardoor de schade beperkt en te repareren was. Als je er op let kun je de energie van deze ‘blindganger’ in het kerkje misschien voelen terwijl deze door de jaren heen geleidelijk vrijkomt. Energie waarmee je kunt slopen en bouwen, buitensluiten en includeren.
Meditatie geeft je gevoeligheid. Een diep gevoel dat je bij de wereld hoort. Wij horen wezenlijk bij het bestaan. We zijn er het hart van. In stilte luisteren naar klankschalen is mediteren. Mediteren kan soms na veel tijd en soms ook bij een ‘beginner’ leiden tot de ervaring van meditatie. Meditatie kan een belletje laten rinkelen. Hét belletje.
Wanneer je gevoeliger wordt, wordt het leven wijdser. Het is geen kleine vijver het wordt een oceaan. Het houdt niet op bij jou en je familie, niet bij jou en je team, je bendeleden, je landgenoten, het stopt niet bij ‘jouw soort mensen’. Het is helemaal niet begrensd. Dit hele leven wordt jouw familie en alleen als het hele bestaan je familie is heb je geleefd, heb je geweten wat leven is.
“Geen mens is een eiland. We zijn op miljoenen manieren met elkaar verbonden. En als ons hart niet vol liefde is voor het geheel wordt ons leven in dezelfde mate beperkt.” (BW SR)
“Bim bam” (André van Duin)
De klok in het torentje van de Badgastenkerk werd begin jaren 1970 weggegeven door de toen kersverse kerkeigenaar aannemer/strandexploitant Ber van der Meij die de klok schonk aan een plaatselijke instelling. Pogingen om de klok terug te vinden zijn tot nu toe niet succesvol. Heb je een tip? Of ken je iemand die misschien meer weet? : Contact Badgastenkerkje
Bijna 50 jaar later, klingelt het Badgastenkerkje opnieuw, nu met het geluid van klankschalen.