Vele beschavingen zijn er geweest vóór de onze. Sommigen van die beschavingen waren verder ontwikkeld dan wij, maar allemaal hebben zij zichzelf teniet gedaan omdat al deze beschavingen inclusief de onze geworteld zijn in een grote onevenwichtigheid. Ze hebben geweldige technologieën ontwikkeld, maar ze vergaten dat zelfs de grootste technologische vooruitgang een mens niet gelukkiger, vrediger, liefdevoller, empathischer zal maken.
Het menselijk bewustzijn is niet in het zelfde tempo gegroeid als de wetenschappelijke vooruitgang en dat is de reden waardoor alle voorgaande beschavingen zichzelf om zeep hebben geholpen. De oorzaak kwam niet van buitenaf, het was geen externe vijand. De vijand was in de mens. Wat betreft machines creëerde hij draconische monsters, en de mens zelf bleef achterlijk, onbewust, zo goed als in slaap. Het is enorm hachelijk om zoveel macht te geven aan onbewuste mensen. Alle macht hoopt zich op in de handen van onbewuste mensen.
Aan de ene kant zou je kunnen zeggen dat de politici in al die beschavingen die tot ontwikkeling kwamen en die gecrashed zijn, eigenlijk zelfmoord hebben gepleegd. Zij hadden alle macht in hun handen. Aan de andere kant zou je kunnen zeggen dat het briljante menselijke vernuft steeds meer technologische en wetenschappelijke mogelijkheden uitvond, en dat alles wat er ontwikkeld werd uiteindelijk in de handen terecht kwam van zakenlieden en politici.
Veel mensen denken dat ze aan het denken zijn wanneer zij enkel hun vooroordelen rangschikken. Politici zijn niet in staat om werkelijk tot dialoog te komen. In dialoog probeert niemand om te winnen. In dialoog wint iedereen wanneer er iemand wint. Dialoog is er wanneer twee of meer mensen bereid zijn om hun zekerheden op te schorten, in elkaars nabijheid.
Vandaag de dag is er precies hetzelfde aan de hand. Politici zijn sluw en ze zijn fanatiek, ze hebben zo ongeveer alles over voor een doelpunt – hoe kun je belangrijker worden, meer invloed krijgen, hoe kun je ( in alle bescheidenheid) de wereld redden? Politici staan wat betreft bewustzijn helemaal onderaan, het laagste.
Cést le ton qui fait la musique; de manier waarop je iets zegt bepaalt hoe de boodschap overkomt. Als we vrede zoeken, willen we harmonie, muziek blijkt een mooie beeldspraak te zijn voor het leven. Via een kleine excursie in de muziekgeschiedenis kunnen we wellicht van muziek iets leren waar we wat aan hebben in ons leven van alledag. Want zouden kabinetten vallen en zouden kabinetten budgetten voor oorlog reserveren als de Kamerleden elke vergadering waren begonnen met een samenzang? Zij zouden al niet uit de keuze van het lied komen maar dat is een ander verhaal.
Politici staan wat betreft bewustzijn helemaal onderaan. Waar ze het meeste mee bezig zijn, het meeste naar verlangen is meer controle, meer carrière, niet naar meer vrede, niet naar meer waarheid, niet naar meer liefde.
Vele beschavingen zijn er geweest vóór de onze. Sommigen van die beschavingen waren verder ontwikkeld dan wij, maar allemaal hebben zij zichzelf teniet gedaan omdat al deze beschavingen inclusief de onze geworteld zijn in een grote onevenwichtigheid. Ze hebben geweldige technologieën ontwikkeld, maar ze vergaten dat zelfs de grootste technologische vooruitgang een mens niet gelukkiger, vrediger, liefdevoller, empathischer zal maken.