“Wo ho ho it’s magic, you know, never believe it’s not so”
Als je klaar bent om wakker te worden, dan zul je wakker worden. En als je er niet klaar voor bent, dan blijf je doen alsof je alleen maar ´arme kleine ik´ bent. De vraag is of je jezelf ziet als een slachtoffer van de wereld of dat je jezelf ziet als de wereld. Als we niet meer de magie van het (l)even kunnen zien dan gaan we dood. Het leven gaat door, niet met steeds dezelfde ik, wel met steeds een vernieuwde ik. Je persoonlijkheid is een begoocheling, het is ongrijpbaar… een fantoom, je personality is een kunstwerk… het is zoals muziek, die verdwijnt zodra het gespeeld is.
Iedereen is ik
Iedereen is ik, niet waar? Dit is het dramaspel; dat het centrale zelf er is en je kan het God noemen, je kan het noemen hoe je maar wilt en dat is: wij allemaal. Het speelt iedere rol van elk levend wezen dan ook, overal. En het speelt het spel verstoppertje met zichzelf. Het raakt verdwaald in het bos, beleeft avonturen, gaat zwaar aan de zwier. Maar uiteindelijk wordt het altijd weer wakker en komt het terug bij zichzelf.
Als je ouders verliefd waren geworden op iemand anders
Het is nogal mysterieus. En als je dit soort dingen begint te onderzoeken dan wordt je bestaan alsmaar vreemder. Vreemd, omdat je er bent terwijl je er net zo makkelijk niet had kunnen zijn. Als je ouders elkaar nou niet ontmoet zouden hebben, zou jij dan bestaan? Of als je ouders verliefd waren geworden op iemand anders en dan kinderen hadden gekregen, zou jij nu dan één van die kinderen zijn? Natúúrlijk zou jij dat zijn! Zie je dat je alleen maar een jij kunt zijn als je een iemand bent. Maar iedere iemand is een jij. Iedere iemand is een ik. Iedereen ervaart ik op dezelfde manier.
Wanneer iemand tot een uiterste komt
Wanneer iemand tot een uiterste komt, dat wil zeggen, het punt waarop je je realiseert dat je niets meer aan het leven kunt doen. Niets dat je niet aan het leven kan doen, dan kan je niets meer worden aangedaan. Het is hetzelfde als wanneer je een bom op je af ziet komen. Je hoort het gefluit, je weet dat hij recht boven je is, dat hij recht op je afkomt en dat het gedaan is met je. En je aanvaardt het. En dan plotseling, daagt er een vreemd gevoel dat alles absoluut duidelijk is. Je realiseert je opeens dat er in het hele universum geen enkel korreltje zand is dat op de verkeerde plaats ligt. Je begrijpt het volledig, absoluut alles, waar het allemaal om draait.
Dit is dus de mogelijkheid die de dood ons geeft
Dit is dus altijd de mogelijkheid die de dood ons geeft. Dat wanneer je met je ogen open de dood in kunt stappen en dat je als het nodig is iemand je laat helpen om op te geven, voordat je doodgaat. Dit bijzondere ding kan je overkomen. Zodat je vanuit jouw positie op dat moment kunt zeggen: deze kans had ik nooit willen missen. Nu begrijp ik waarom we doodgaan. De reden dat we doodgaan is om onszelf de kans te geven te begrijpen waar het leven om draait. Door los te laten.
Situatie waar het ego niet mee kan omgaan
Omdat we dan in een situatie terecht komen waar het ego niet bij kan, niet mee kan omgaan. We kunnen zelfs nog wat verder kijken en bedenken dat als onze dood voor onbepaalde tijd kon worden uitgesteld, we dit niet voor onbepaald tijd zouden willen blijven uitstellen. Want op een gegeven moment zouden we beseffen dat dat niet de manier is waarop we willen overleven. Waarom zouden we anders kinderen krijgen? Omdat kinderen er op een bepaalde manier voor zorgen dat we overleven, maar op een andere manier.
Zodat jij niet de hele tijd die fakkel hoeft te dragen
Door als het ware een fakkel door te geven. Zodat jij die niet de hele tijd hoeft te dragen. Er komt dus een punt waarop je het op kunt geven. Een punt waarop je kan zeggen: en nu mogen jullie het doen. Het is veel leuker voor de natuur om het proces van het leven voort te zetten door middel van verschillende individuen, in plaats van altijd de zelfde persoon. Doordat ieder nieuw persoon het leven opnieuw benadert, wordt het leven vernieuwd.
Magic – liedje van David Patton en Billy Lyall en de groep Pilot
David Patton: “Het was in Edinburgh in een gebied dat dat Blackfoot hills heet. Dat is de plek waar ik mijn huis heb gekocht. Je zit daar tussen de heuvels en ik was altijd vroeg op om zes uur om de melk af te leveren en keek dan naar de zonsopgang. Zo kreeg ik de inspiratie voor ‘Magic’, never believe it’s not so.
Als het alleen nog gaat over geld verdienen en overleven dan hebben de meeste dingen hun magie verloren
Want je kunt je misschien nog wel herinneren hoe fascinerend de gewoonste dingen kunnen zijn voor een kind. Ze zien alles als iets geweldigs. Omdat ze dingen op een andere manier zien die nog niks te maken heeft met overleven en geld verdienen. Want op het moment dat we alles bekijken in termen van overleven en geld verdienen, zoals wij doen, dan, hebben de krassen op de vloer hun magie verloren. Dan hebben de meeste dingen geen magie meer.
En dus gaan we dood en wordt er iets nieuws geboren met een nieuwe visie
En daarom in de loop van de natuur, als we niet langer de magie van de wereld kunnen zien, dan vervullen we niet langer het spel van de natuur om zich bewust te zijn van zichzelf. Dan heeft het dus geen zin meer. En dus gaan we dood. En zo wordt er iets nieuws geboren dat een hele nieuwe visie meekrijgt. Het is dus het zelfbewustzijn van de natuur dat een spel is dat het spelen waard is.
Alan Watts
Alan W. Watts (1915-1973) was een Engels filosoof, schrijver en spreker. Hij is met name bekend geworden als een van de pioniers die de oosterse filosofie bij een breed westers publiek bekend heeft gemaakt. Tijdens zijn leven zei hij regelmatig dat hij een brug wilde zijn tussen het oude en moderne, Oost en West, cultuur en natuur. Watts schreef meer dan vijfentwintig boeken over belangrijke onderwerpen binnen oosterse en westerse religies en was de spreekbuis voor een hele generatie.