Ik heb twee duiven opgelaten, hij en zij. Door simpelweg hun vleugels los te winden. Ze zouden vrijwel zeker, volgens mij, moeiteloos de juiste richting vinden. Naar ’t land van de toekomst, ’t toekomstige land. Naar ’t land van de toekomst, ’t toekomstige land. Ik heb ze afgewacht, totdat de avond viel
Maar nooit is er een spoor van hen gevonden. Met duidelijke twijfels in m’n ziel
Heb ik toen twee raven uitgezonden.
Liedje van Jules De Corte met Jules De Corte: zang en piano en orkest o.l.v. Rogier van Otterloo.
Maar ook de raven zijn helaas nooit weergekeerd
Ik durfde er met niemand over praten
Omdat je tot het laatste toe probeert
Heb ik toen twee mussen losgelaten
Naar ’t land van de toekomst, ’t toekomstige land
Naar ’t land van de toekomst, ’t toekomstige land
De beide mussen kwamen weer, maar vraag niet hoe
Ze hebben in mijn hand de geest gegeven
Waar glijden we in ’s hemelsnaam naartoe
Als er zelfs geen vogel meer kan leven
Refr
Jules De Corte