Een Liedje van Hubert Giraud en Phil Trim gezongen en gespeeld door JP van der Meij & Friends en opgenomen in het Badgastenkerkje.
Er is geen wezen op aarde dat zoveel vereerd wordt en ook zoveel verwijten krijgt als de moeder. Moeder de vrouw. Moeder natuur. Zolang ze er is lijkt het zo vanzelfsprekend. De tekst van Phil Trim gaat over afdwalen van huis en na veel belevenissen terugkeren en daar, waar eens de moeder was, een leegte aantreffen, ‘geen moe’r’, en over gevoelens en inzichten die dit oplevert. En dat allemaal in een popliedje van een paar minuten.
Oh Mamy – JP van der Meij & Friends
Zang: Jan Paul van der Meij, Marian de Boer, Ronald van Tunen, Lyda Gertenbach, Maks, Nanon Lahnstein, Inez van den Eijnden, Annemarieke Bechtold, Saskia Dommisse, Merei Dekker. Alle instrumenten: JP, special guests : Maks: gitaar en Wout Folmer: bas.
Moeder is het fundament, de basis
De allereerste relatie die we in het leven hebben is met moeder. Zij is het fundament, de basis en de relatie met haar is voor ieder kind de belangrijkste relatie. Een gezonde relatie hebben met je moeder en al dan niet bij haar op je gemak kunnen zijn heeft een diepgaande invloed op je verdere leven en al je verdere relaties.
Het moederschap is een van de grootste verantwoordelijkheden die er zijn. Er lopen zoveel mensen bij de psychiater, er zitten er zoveel in een inrichting en zoveel lopen er ook rond buiten de inrichting. Als je je verdiept in de psychische problemen van de mensheid dan vind je daar altijd de moeder. Omdat er zoveel vrouwen moeder willen zijn maar geen idee hebben hoe. En de druk oom de beste ouder te zijn neemt aldoor toe hierdoor heeft volgens Ouders van nu 1 op de 10 ouders een ‘parentele burn-out’.
Op het moment dat een kind wordt geboren wordt ook de moeder geboren. Daarvoor bestond zij nog niet. De vrouw was er maar de moeder helemaal niet. Een moeder is iets compleet nieuws.
O
Omdat ouders hun eigen trauma’s en traupapa’s hebben
Vaak klagen we over onze moeder. Hebben we het gevoel dat we iets van haar hadden moeten krijgen dat we gemist hebben en dat we daar boos over zijn. Op een bepaalde manier klopt dat wel, want er zijn een hoop dingen die we niet van onze ouders hebben kunnen krijgen, eenvoudig doordat ouders hun eigen trauma’s en traupapa’s en beperkingen hebben.
Het probleem is dat dit gevoel van tekortkomen en boosheid ons evolutionair gezien op het niveau houdt van een klein kind. “Mijn moeder had anders moeten zijn”. Maar ouders zijn niet perfect en het leven geeft niet altijd precies wat we willen. We kunnen leren onze onrealistische eisen los te laten en meer in harmonie te zijn met het leven zoals het is en dat betekent: onze ouders gaan accepteren zoals zij zijn.
Veel gedragspatronen beginnen in die eerste relatie
We leren over contact maken en communiceren door het intieme contact en de band – of het gebrek daaraan- die we hebben met moeder. Veel van onze gedragspatronen die zich in het leven kunnen blijven herhalen beginnen in die eerste relatie.
Het is essentieel in relaties dat je je behoeften laat zien aan de ander, want op deze manier laat je zien dat de ander belangrijk voor je is, dat je niet verheven bent boven menselijke behoefte en dat je kwetsbaar durft te zijn. Maar deze behoeften behoren de behoeften te zijn van een volwassen persoon en niet de behoeften van een kind, een kind dat zonder de ander niet overleven kan.
Dit is waar de meeste mensen in de war raken
Dit onderscheid is essentieel en dit is waar de meeste mensen in de war raken. Ze verwarren het voelen van kinderlijke hulpbehoevendheid met de behoefte van een volwassene die zich bewust is van een zekere mate van incompleetheid. Bijvoorbeeld wanneer mensen binnen een relatie tegen elkaar zeggen: ‘Ik kan niet leven zonder jou”, dat is vreselijk.
Dat betekent dat je zegt dat jouw overleving afhangt van de andere persoon. Het houdt niet in dat je houdt van de ander maar dat je een wanhopige behoefte hebt aan de ander. En dan ga je met de ander om alsof hij of zij je ouder is, wat een last is voor de andere persoon. Het is vaak het geval dat wanneer mensen zeggen: “Ik houd van je” dat ze eigenlijk bedoelen “Ik wil liefde van je krijgen”. Ze handelen vanuit het niveau van een klein kind dat liefde wil. “Ooh, baby baby'”
Liefde is altijd beschikbaar binnen in ons
Liefde is altijd beschikbaar. Het is beschikbaar binnen in ons. En wij hebben gekregen wat nodig was om in leven te blijven. We hebben liefde ontvangen, anders zouden we er hier nu niet zijn.
We beseffen het misschien niet altijd maar moeders zijn met glans de creatiefste personen op de wereld. Een vrouw kan een prachtige moeder zijn. Waarom probeert een man een groot wetenschapper, dichter, schilder of wat ook te worden? Hij kan geen kindje creëren. Hij weet zich wat dat betreft impotent.
Een man kan óók iets, veel werk is het niet
Maar één ding is zeker, heel diep van binnen is een man zich bewust dat hij niet in staat is om leven te reproduceren, dat hij geen leven in zich kan dragen. Om dat te compenseren gaat hij beeldhouwen, gedichten schrijven, muziek componeren, hij beklimt de Everest, hij begint een oorlog, hij wil een virus plat slaan, hij gaat naar de maan. Hij wil tenminste aan zijn vrouw laten zien: “Ik kan ook iets”. Anders voelt hij zich impotent.
In vergelijking met de capaciteiten van een vrouw lijkt hij maar een klein kind, bijna een bijkomstigheid. Zijn werk is niet zoveel bijzonders. Een kindje maken, hij zet alleen maar het proces in gang. Een kleine injectie is genoeg, dat is niet zoveel werk.