We hebben in onze maatschappij een groot ontzag ontwikkeld voor het denken. Bijna alle scholen proberen ons gedisciplineerd denken bij te brengen. Als het je lukt, zijn er aardig wat privileges aan verbonden. Dokters, televisiewetenschappers, mediaprofessoren en andere intellectuelen genieten (van) aanzien. Een gedegen scholing is nodig voor de meeste begeerde beroepen. ´Denk na voordat je iets doet. Hou je kop erbij´. Er bestaat echter ook een andere manier van ´denken´, die op scholen niet ontwikkeld wordt.
Jazeker, je hart
Deze manier van denken komt voort uit onze kern en wordt beschouwd als iets voor vrouwen. Mannen gebruiken haar wel, maar praten er niet graag over. Deze manier van denken staat in direct contact met je hart. Ja zeker, je hart! Ik weet het, voor veel chirurgen is het hart alleen maar een pomp, die vervangen kan worden en dan met een beetje geluk gewoon doorgaat met kloppen, verder niets.
Wetenschappers zoals Descartes besloten dat het hart niet meer het centrum van het gevoel was, enkel een pomp
Toen in de zeventiende eeuw doktoren in lichamen mochten gaan snijden, ontdekten ze dat het hart de bloedsomloop verzorgde. Dat had grote gevolgen. Wetenschappers als Descartes beslisten dat het hart niet het centrum van het gevoel was, zoals onze voorouders dachten, doch alleen een pompstation. Het lichaam was voortaan een machine die door de hersenen bestuurd wordt. Lichaam en geest werden gescheiden. Alleen het denken is menselijk, het voelen is het ronken van de machine.
Iedere lichaamscel is een intelligent wezen dat op die andere manier denkt
Dat iedere cel een hoogst intelligent wezen is (dat op die andere manier denkt) hebben we dus niet geleerd. Daar wordt zelfs meesmuilend om gelachen. Toch verscheen er onlangs een in die kringen omstreden boek van een Amerikaanse vrouw met een getransplanteerd hart, die gevoelens kreeg die ze daarvoor nooit kende. Ineens wilde ze almaar bier drinken en kip eten. Ze begon ook op uitdagende jongemannen te vallen. Later hoorde ze dat haar nieuwe hart afkomstig was van een jonge motorrijder die gek was op gebraden kip en vooral bier. Haar geval staat niet op zichzelf. Soms verandert het gevoelsleven van mensen met andermans hart of bloed ingrijpend. Soms ook niet. Een beroemd geval is de man die ineens heel goed kon schaken nadat hij het hart van een schaker had overgenomen.
Meer één dan we dachten
(artist impression)
De laatste jaren komt er aarzelend wetenschappelijk onderzoek op gang dat de hegemonie van de hersens begint aan te tasten. Ineens blijken lichaam en hersens toch niet afzonderlijk te opereren. Lichaam en geest blijken meer één te zijn dan we dachten, sterker nog, als je verliefd bent is de hartslag van je geliefde in jouw hersens waar te nemen. Recent onderzoek onthult dat emoties (zoals wij gevoelens wensen te noemen) veroorzaakt worden door stoffen die in al onze cellen te vinden zijn. Het hele lijf denkt dus mee. De oeroude geneeskunde van de Chinezen zou dus toch gelijk kunnen hebben. Onze organen veroorzaken volgens hen specifieke emoties.
Uitdrukkingen
Onze taal kent even oeroude uitdrukkingen, die misschien ook wel kloppen. Je kunt iets op je lever hebben (iets willen zeggen of vragen), je lever schudden (lachen), iets kan zwaar op de maag liggen, je kunt ergens je buik van vol hebben, zwartgallig zijn, iets kan je de keel uithangen of een brok in de keel bezorgen, etc. etc. Vooral het hart komt in veel uitdrukkingen voor. Je hart luchten, van je hart geen moordkuil maken, iemand hartgrondig haten, hartelijk zijn, diep in je hart kijken, een stenen hart hebben, je hart geven, iemands hart stelen, etc. etc.
Soort denken dat niet voortkomt uit lawaai…uit stilte
Al die uitdrukkingen gaan over onze gevoelens. Het ‘hart’ staat in onze taal voor een ander soort denken, dat niets met gedachten te maken heeft. Er valt niets te begrijpen. Dat soort ‘denken’ komt meer uit stilte voort en zolang het aangeleerde denken van de hersens het hoogste woord voert, wacht dat natuurlijke denken vriendelijk tot meneer de professor uitgesproken is.
Mijn kop ratelt maar door… is dat normaal?
De kletsmajoor in onze zorgvuldig getrainde hersens is niet makkelijk stil te krijgen. Een echte aandachttrekker. Als je echter (na enig oefenen) begint door te krijgen hoe je in contact met je ‘hart’ ( je gevoel) komt, ontdek je dat het een directe verbinding is met de intelligente levenskracht die in elke cel huist. Hoe meer we wennen om zomaar ons gevoel te voelen zonder er meteen iets bij te hoeven denken, hoe meer we in contact komen met die gevoelige energie in onszelf, de basisenergie van het universum. In het begin lijkt het alsof we heel kwetsbaar worden. We hebben nu eenmaal geleerd dat gevoeligheid zwak is. Dat het niet flink is als je makkelijk ontroerd bent of als er tranen in je ogen schieten. Je hebt geleerd om je al te schamen bij het idee.
Laat je daardoor niet van de wijs brengen
Laat je daardoor niet van de wijs brengen. Ze hebben je maar wat voorgelogen. Leugens die je opvoerder ook voor waar aannamen. Als kind was je een puur gevoelswezen en ze hebben jaren en jaren nodig gehad om een flink mens van je te maken. Daarom denk je nu dat ‘gevoelig’ zijn je verzwakt, waardoor je op je donder kunt krijgen en onder de voet gelopen wordt. We beseffen niet dat we door die leugens te geloven onze macht hebben weggegeven, want in feite kom je alleen via je gevoel in contact met de oerkracht en totale macht. Met dat wat wij werkelijk zijn. Je Zelf. Woorden schieten daar tekort.
Zoveel propaganda wordt er gemaakt tegen het gevoel
Er wordt zoveel propaganda tegen het gevoel gemaakt, dat geen haar op je hoofd er aan denkt om zomaar je gevoel te gaan zitten voelen. Te gevaarlijk! Als het je namelijk lukt om je hart steeds langer open te houden komen er behoorlijk intense gevoelens naar de oppervlakte. Gevoelens die op het eerste gezicht helemaal niet zo vriendelijk en gevoelig lijken. Je schrikt je wild. Je eerste reactie is dan om in de verdediging te gaan en je hart prompt weer te sluiten. Dat hebben we geleerd en het is een diep ingesleten patroon geworden. Je verliest dan al je macht en slaat er letterlijk of figuurlijk op los om deze ramp te vermijden.
Voelbaar
Als je echter in staat bent om je hart toch open te houden en die intense, gevaarlijk lijkende gevoelens helemaal te voelen en ze zelfs toe te staan, blijkt dit jouw eigen kracht te zijn. Je begint dan enthousiast te worden en er zelfs aan te wennen om steeds meer met je hart te ervaren, waardoor je macht voelbaar groeit. Je ontdekt dat er geen ongelijkheid bestaat en dat je niet zo vast zit aan materiële zaken als je dacht. We zijn gevoelswezens, hoe stoer we ons ook voordoen. Hoe meer we ons hart openen en onze gevoelens durven te voelen, hoe meer macht we weer terugnemen. Je voelt dan steeds duidelijker dat er geen enkel verschil is tussen wie of wat dan ook. In essentie is alles en iedereen ‘Universele Intelligentie’ en ben je één. Die realisatie van Eenheid met alles en iedereen in het universum voelt heerlijk. De wereld verandert volkomen.
– Je weet het wel aantrekkelijk te brengen. Alleen machthebbers kunnen de wereld toch veranderen? Wat kan ik nou doen in mijn eentje?
Als je merkt dat de wereld een spiegel is
Vergis je niet. Steeds meer mensen ontdekken dat ze veel meer macht hebben dan ze dachten. Meer dan ze ooit geleerd hebben. Als je merkt dat de wereld een spiegel is en we dus alleen maar over onszelf kunnen oordelen, terwijl de cellen ieder oordeel als een commando opvatten, wordt het zaak om een beetje op te letten. Waar je diep van overtuigd bent creëert je leven.
-Dus het leven dat ik nu leef is het resultaat van jarenlange overtuigingen?
“Als er ergens ook maar één oorspronkelijke gedachte bestaat, dan kan ik die nu wel gebruiken“.
Bob Dlan
De duizenden gedachten die we per dag hebben zijn meestal precies hetzelfde als die van gisteren en eergisteren. Diep ingesleten patronen. Zoals autorijden in het begin heel ingewikkeld lijkt (sturen, gas geven, in de spiegel kijken, dichtbij en veraf kijken, de zijkanten in de gaten houden, schakelen, etc.) worden al die verschillende handelingen na enige oefening een patroon. Van al die patronen ben je je nauwelijks meer bewust. Je gaat gewoon autorijden. Zo is het ook met oordelen, opinies, ervaringen en overtuigingen, de meesten zijn aangeleerde automatismen. Je kunt er niet bij maar ze vormen wel je leven.
Doe jij het ~ doet het jou
-Dus alles wat er met mij gebeurt overkomt me niet, maar wordt in feite door mijzelf gecreëerd?
Precies. Ik begrijp zelf ook niet hoe dat werkt, maar vanaf het moment dat ik er voor de lol op begon te letten, bleek het keer op keer te kloppen.
-Alles wat er met mensen gebeurt, is door hen zo gewild?
Er bestaan inderdaad geen slachtoffers in het universum, alleen maar vrijwilligers.
