Het moderne leven doet een voortdurend beroep op ons om niet in overeenstemming te leven met wie wij zijn. We zijn met onze aandacht buiten onszelf, dáár. Omdat we geloven- vaak onbewust- dat dingen en mensen daarbuiten ons geluk of ongeluk bepalen. De geestelijke richtlijnen het spirituele kompas dat wij volgen kan ons soms ver doen afdwalen van ons innerlijk thuis. Het is gemakkelijk om afhankelijk (verslaafd) te raken aan mentale methodes en externe aansturing. We zijn zo druk bezig met hoe we moeten zijn en wat we moeten doen en waar we straks heen gaan dat we vaak compleet vergeten om te zijn.
Ongeleefd leven zendt signalen
Onze cultuur is chronisch ‘uit fase’ en dat is het kenmerk van onontkoombaar verval. Alleen door herstel van een organisch ritme kan de muziek van de levensstroom weer voluit klinken en tot vorm komen.
Het probleem van deze tijd is dat we in onze samenleving in een uiterste turbulentie zijn gekomen met steeds grotere versnelling en steeds sterkere stagnatie van de ontwikkelingen die elkaar voortdurend afwisselen op de meest uiteenlopende gebieden. Zo wordt de individuele mens vaak uit zijn centrum getrokken, met alle ernstige lichamelijke en geestelijke gevolgen.
We kennen allemaal de benamingen die psychiaters geven aan de signalen uit het onbewuste, signalen uit de natuur; burnout, depressie, insomnia, eetstoornis, angststoornis, ‘SOLK’, somatisch onverklaarbare pijnklachten.
Lector complexe pijn bij de Hogeschool Rotterdam Lennard Voogt in een interview bij de Nieuwe Wereld februari 2021: “Bij vrijwel alle leeftijdsgroepen kampt een substantieel deel met dergelijke complexe (onverklaarbare) pijnen.”
De eenheid van lichaamgeest wordt vaak over het hoofd gezien of ontkent. Het hoofd probeert in zijn 1-tje alles te regelen en kan niet begrijpen dat er ‘zomaar’ allerlei irrationele signalen komen.
Energie die wordt besteed aan beschermende en afwerende houdingen die blokkades in stand moeten houden staat niet ter beschikking van een vrije ontplooiing van het gevoelsleven en essentieel sociaal contact. Een groot deel van het leven blijft ongeleefd.
Levendigheid laat zich niet wegdrukken
De zon schijnt maar we beleven geen vreugde. We voelen ons afgesloten, verstard, verkild, neigen naar sombere gejaagdheid en depressie. Naar verluidt ervaart een op de vier Nederlanders het slapen als een probleem. Dit is de staat van zijn die ontstaat als we met succes onze oorspronkelijke behoeften en oorspronkelijke beleving uit ons leven hebben gebannen. Een staat van zijn waarin onze lichaamsspanningen ons afsluiten van levendigheid en waarin we onze oorspronkelijke natuur diep in onszelf hebben teruggetrokken.
We hebben een leven waarin we perfect voldoen aan externe eisen. Alles in het dagelijks leven lijkt te functioneren maar iets dat we niet kunnen benoemen is verdwenen. Dat iets is het contact met onze oorspronkelijke natuur. Met onze levendige eigenheid. We ervaren een dorst naar echtheid. Gaan op zoek naar de verloren schat die zich diep in ons bevindt, achter de innerlijke criticus, achter het lichaamspantser.
Maar de levendigheid die in de kinderjaren vrij spel had laat zich niet eenvoudig wegdrukken, ook niet wanneer de huidige bewustzijnstoestand geen kans krijgt zich te manifesteren. Ze trekt de aandacht door verstoringen van het normale gevoel en bewustzijn in een poging ons ertoe te brengen ons met bezig te houden met signalen uit het onbewuste. Helaas is de gemiddelde mens in onze cultuur afgeleerd om acht te slaan op het lichaam en zijn gecodeerde boodschappen.
Spiritueel thuiszijn
Een van de leuke dingen in de Keltische cultuur was het gevoel van spontaniteit. Spontaniteit is een van de mooiste spirituele geschenken. Spontaan zijn betekent uitbreken uit de kooi van het ego door vertrouwen te hebben in wat er voorbij het zelf is.
De grootste sta-in-de-weg van spiritueel thuiskomen is het ego. Het ego is totaal geen betrouwbare afspiegeling van je individualiteit. Het zegt helemaal niets over wie je echt bent. Het ego ook wel het valse zelf genoemd ontstaat vanuit angst en defensiviteit. Het ego is een beschermlaag een soort korst die we optrekken rondom onze warmte, genegenheid en liefde. Die korst creëren we vanuit schuwheid en omdat het niet lukt om de Ander te vertrouwen en ook niet om ons eigen anders-zijn te respecteren.
Een van de grote conflicten in het leven is het conflict tussen het ego en de ziel. Het ego is altijd bedreigd, agressief en gespannen terwijl de ziel meer trekt naar het verrassende, het spontane, het vernieuwende en het frisse.
Neem jezelf eens lekker bij de neus
Echte aanwezigheid van zielskracht heeft humor, ironie en neemt zichzelf niet al te serieus. Het vermijdt alles wat saai is en repetitief. Het beeld van een door de harde brokkelige grond heen brekende waterbron geeft mooi de frisheid weer die plotseling op kan komen in een hart dat open is voor nieuwe ervaringen.
Freud en Jung zagen beiden de enorme complexiteit van de ziel. Een mens is niet een simpel een-dimensioneel zelf. In de ziel is er een labyrint. De dingen die we denken en verlangen zijn vaak in tegenstrijdig met de dingen die we doen.
Onder het oppervlak van onze bewuste aandacht zit er een uitgestrekt en onontdekt wortelstelsel dat onze acties bepaalt. Het mythische verhaal van de aarde en de goden fluistert diep binnen in ons, we hebben er alleen maar andere (medische) namen aan gegeven. We worden ons er bewust van dat er dingen zijn die we niet kunnen zien en obsessies en gedachten die ons aansturen zonder dat wij het weten. We zien hoe vaak we steeds weer terugglijden naar dezelfde lege plekken waar onze essentie verpietert.
Je bent zelf de portier van je eigen vernieuwing
Iedere geestelijke activiteit is in het begin eerst onbewust. Het is het rijk van de verborgen wensen. Het onbewuste is een krachtige en voortdurende aanwezigheid. Ieder leven leeft vanuit deze innerlijke nacht en worstelt er mee. Het werpt zijn schaduw over alles wat we doen, wat we denken en wat we voelen.
Wij zijn aarden vaten die de schat bevatten. Toch zijn sommige aspecten van de schat donkerder en gevaarlijker dan we we graag willen geloven. Wanneer er licht op gaat schijnen houden de donkere krachten van het onbewuste ons niet meer gevangen. Dit bevrijdende werk gaat langzaam en onvoorspelbaar. En precies op deze drempel zijn wij allemaal zelf de portier van onze eigen vernieuwing.
Geheel
De opvatting dat “het” niet helemaal goed gaat en dat “het” eigenlijk helemaal fout gaat in de wereld is zo diep in onze cultuur ingesleten dat we eigenlijk kunnen spreken van een soort volksgeloof. Het is het smartelijke gevoel dat dingen anders moeten zijn dan ze zijn. Dat dingen die er in de realiteit plaats vinden op geen enkel niveau bestaansrecht zouden horen te hebben gepaard met de overtuiging dat deze dingen volledig los staan van onszelf. Verlichting is een diep besef dat de manier waarop alles zich ontvouwt – ook de (ver)dwalingen en ook wanneer je dat totaal niet meer kunt zien – in wezen juist is, dat wij er niet los van staan, er een onlosmakelijk geheel mee vormen.
Het collectieve oog van de maatschappij kent geen innerlijkheid, wij allemaal wel
Buiten ons functioneert de maatschappij op een externe manier. Innerlijkheid is iets dat het collectieve oog onbekend is, het kijkt alleen maar door de lens van beelden, indrukken en functionaliteiten.
