Het heeft er alle schijn van dat ons intellect achter de feiten aanhobbelt. Ons intellect is als een persvoorlichter of een nieuwslezer. We hebben de neiging het verhaal dat we construeren over de werkelijkheid te zien als de werkelijkheid. We zijn als een nieuwslezer die de indruk heeft dat hij zelf het nieuws is.
“Denken creëert de wereld en zegt dan: dat heb ik niet gedaan”.
David Bohm
Het verhaal dat wij maken over de werkelijkheid scheidt ons af van de directe beleving. De werkelijkheid is een voortdurende stroom van ervaringen. Als je stromend water van een rivier opvangt in een emmer in een woord of in een verhaal dan is het geen stromend water meer.
De meesten van ons identificeren zich met dit verhalende zelf. Echter, de werkelijkheid is onkenbaar. We cirkelen er slechts met ons intellect omheen. We wisselen landkaarten, beschrijvingen, ervaringen uit over de werkelijkheid, nooit de werkelijkheid. Dat is een slingerende, kronkelende aangelegenheid, een constante energiestroom in voortdurende beweging. Ons verstand kan nooit bepalen waar die beweging begint, ophoudt of zich op een bepaald moment bevindt.
Het bijzondere van ons denken is dat het zich kan losmaken van de realiteit en zich erover buigen. Wanneer je je als waarnemer niet afzondert van wat je waarneemt, daar is aandacht. Als je cortex zich bewust is van iets. Bijvoorbeeld door bezig te zijn met luisteren naar muziek dan luister je al niet meer, dan heb je je afgezonderd. In stilte luisteren naar de langgerekte tonen van klankschalen biedt een kans om in de directe beleving te komen.
Mediteren en luisteren naar gong en klankschalen kan je dichterbij een oplossing voor een vraagstuk brengen en helpen moeilijke dingen te verwerken, ze voorbij te laten gaan, voor je geestesoog ( je interne beeldscherm) kunnen beelden opkomen, je kan kleuren zien of de meest subtiele sensaties ervaren. Het kan ook gewoon zijn dat een klankschalenconcert goed is voor een heerlijk ontspannen en verkwikkend slaapje.
