Maak je niet druk. Ontspan, relax. Beschouw het leven niet als een conflict. Beschouw het leven niet als dualiteit. Dat is het niet. Trap er niet in, dat is het niet! Talloze mensen hebben dit inmiddels gezien en ervaren. Er is geen strijd tussen twee uitersten nodig. Want er bestaat geen strijd. De strijd komt enkel en alleen voort uit je hoofd, uit alles wat je is geleerd, uit je opvoeding, je ervaring, je conditionering. Het leven is een geheel, één stuk en er is plaats voor alles. Je hoeft maar te ontdekken hoe alles in het leven past. Je hoeft alles alleen maar te laten passen. Laat alles passen. Het is een prachtig geheel.
We meten met twee maten
Wanneer er in je huis, in je stad, in je land, strijd is tussen twee uitersten dan maak je automatisch een keuze. Je kiest een uiterste kant of je kiest iets in de midden-kant. Zo meten we altijd met twee maten. We geloven: wat verkeerd is dat ligt in de ander en wat juist is ligt in mij. Je denkt al dat je goed bent en de ander is verkeerd. De wereld moet veranderd worden, niet jij. Daarom zijn er altijd leiders, bewegingen en profeten. De ene maat is voor onszelf en de andere is voor de rest. Zo´n geest die met twee maten meet kan onmogelijk rechtvaardig zijn en veroorzaakt voortdurend problemen. Alleen een rechtvaardige geest kan dat meten met twee maten laten vallen.
Genoeg ruimte
Gezichten en etiketten veranderen, maar de problemen gaan door. Het gaat er niet om hoe je de wereld kunt veranderen. Niet de wereld is verkeerd – jij hebt het verkeerd. Het gaat erom dat je jezelf verandert: “Hoe moet ik ieder ander veranderen?” is de politieke vraag. Hoe moet ik mezelf veranderen?”, is de spirituele vraag. Meet nu eens niet met twee maten. Geef allebei de uitersten én het ertussenin de ruimte. Zorg dat jij een groot huis bent, schep genoeg ruimte van binnen en zeg niet: ik wil alleen mededogen en geen woede; zeg niet: ik will alleen het hoofd en niet de buik en de benen, zeg niet: ik wil alleen liefde, en geen haat. Zo’n instelling maakt je benepen, armetierig, eng. Schep ruimte voor beide.
Er is geen strijd nodig, er bestaat geen strijd, de strijd komt alleen voort uit je hoofd, uit alles wat je geleerd hebt
Er is geen strijd tussen die twee uitersten nodig. Want er bestaat geen strijd. De strijd komt enkel en alleen voort uit je hoofd, uit alles wat je is geleerd, uit je opvoeding, je ervaring, je conditionering. Er wordt ons geleerd: heb lief en haat niet, maar hoe kun je liefhebben zonder te haten? Jezus zegt: “Heb je vijanden lief”, en ik zeg: “Haat ook je geliefden.” Dan is het tenminste een afgerond geheel, anders zijn Jezus’ woorden onvolledig, dan is het verhaal maar half.
Ontdekken dat er geen verschil is tussen vriend en vijand
Tweeduizend jaar geleden sprak Jezus al die bekende woorden: “Heb je vijanden lief”, hij zegt: “Heb óók hen lief.” Maar het andere deel ontbreekt. De rest van het verhaal wordt niet verteld. Ik zeg: “Haat je vrienden en haat je geliefden en wees nou eens niet zo bang voor die haat, dan zul je langzamerhand gaan merken dat er geen verschil is tussen vriend en vijand. Er is geen verschil want je haat de vijand én je houdt van hem en je houdt van je vriend én je haat hem. Het is gewoon een kwestie van kop of munt. Twee zijden van dezelfde medaille.
Allebei nodig
Wanneer de vriend de vijand is en de vijand is de vriend, dan verdwijnt alle onderscheid.
Schep geen conflict van binnen.
Laat ze allebei aanwezig zijn.
Ze zijn allebei nodig! Samen geven ze je vleugels zodat je kunt vliegen.
Als er een wereld zonder woede en haat zou kunnen bestaan dan zou ik die niet verkiezen, want mededogen zonder woede is niet levensvatbaar
Als je het aan me zou vragen dan zou ik als de mogelijkheid bestond, niet kiezen voor een wereld zonder haat. Dat zou niet alleen een stomvervelende wereld zijn, zo’n wereld zou ook levenloos zijn. Lieflijk misschien, maar te zoet- je zult snakken en hunkeren naar een beetje zout. Als er een wereld zonder woede zou kunnen bestaan dan zou ik die niet verkiezen, want mededogen zonder woede is halfzacht en niet levensvatbaar.
Hoe vuriger je woede, des te sterker en krachtiger zal je mededogen zijn
Door het tegendeel ontstaat de spanning, de kracht. Als je ruw ijzer in het vuur houdt, dan wordt het staal, zonder vuur kan er geen staal ontstaan. Hoe hoger de temperatuur, des te sterker wordt het staal. En jouw mededogen moet het vuur van de woede hebben doorstaan. Hoe vuriger je woede, des te sterker en krachtiger zal je mededogen zijn.
Mededogen zonder ruimte voor woede is krachteloos
Liefde heeft twee kanten: de ene kant is honger en de andere kant is verzadiging. Je legt honger abusievelijk uit als haat. Wanneer je eenmaal begrijpt dat er geen haat is maar alleen een situatie waarin honger wordt opgewekt, dan wordt haat de keerzijde van de medaille en wordt je liefde erdoor verrijkt. Dan wordt woede deel van medeleven en wordt je medeleven erdoor verrijkt. Mededogen zonder ruimte voor woede is krachteloos- dat is mededogen zonder energie.
Liefde waarin geen ruimte is voor haat wordt muf
Mededogen met ruimte voor woede, heeft spankracht, uithoudingsvermogen. Liefde waarin geen ruimte is voor haat wordt muf.
Als je dit ook maar een beetje begint te begrijpen, dan raad ik je aan om niet langer te wachten. Het zou net zo’n ritme kunnen zijn als dag en nacht, honger en verzadiging, zomer en winter, leven en dood. Zo zou het moeten zijn: ’s morgens liefde, ’s middags haat. Wanneer je liefhebt, heb dan ook werkelijk lief, wees totaal in je liefde; wanneer je haat, haat dan ook echt helemaal en totaal, en plotseling zul je de schoonheid ontdekken. De schoonheid zit hem in het totaal zijn.
Haat is niet tegengesteld aan liefde, complementair
Totale haat is prachtig, net zo mooi als totale liefde. Totale woede is prachtig, net zo mooi als totaal mededogen. Totale woede, een klein kind heeft het nog, observeer dat eens. De schoonheid zit hem in het totaal-zijn. Woede zonder meer is lelijk, haat zonder meer is lelijk- dat is een dal zonder heuvel, zonder piek. Maar mét de piek biedt het dal een prachtig schouwspel- gezien vanaf de piek wordt het dal lieflijk, gezien vanuit het dal wordt de piek lieflijk. Geef mee, je levensrivier stroomt tussen oevers. En gaandeweg zul je de levenswiskunde beter gaan begrijpen, dan zul je weten dat haat niet tegengesteld is aan liefde maar dat ze elkaar aanvullen.
Dan weet je dat woede niet tegengesteld is aan mededogen- ze vullen elkaar aan. Dan weet je dat de nacht niet tegengesteld is aan de dag- ze vullen elkaar aan. Samen vormen ze een volmaakt geheel.
Klinkt mooi maar…
Klinkt mooi wat je zegt over de harmonie van de tegendelen. Maar ik heb toch het idee dat haat liefde doodt en woede mededogen doodt; de uitersten bestrijden elkaar in mij. Hoe kan ik de harmonie ontdekken?
Miljoenen levens hebben hebben we met haat geleefd en kijk eens… er is nog steeds liefde
Je zit er helemaal naast. Als haat liefde zou doden en als woede mededogen zou doden, dan zou er met geen mogelijkheid nog liefde of mededogen kunnen bestaan. Op die manier loopt het vast, houdt het op. Miljoenen levens hebben we met haat geleefd en kijk eens…. er is nog steeds liefde.
Haat komt en gaat maar liefde blijft, woede komt en gaat maar mededogen overleeft. Haat heeft liefde niet kunnen doden; de nacht heeft de dag niet kunnen doden, de duisternis heeft het licht niet kunnen doden; welnee, ze leven nog steeds.
Duisternis is het probleem niet; jij hebt geen licht
Ten eerste moet je dus begrijpen dat ze niet gedood zijn, ze zijn er nog. Het andere wordt later pas mogelijk wanneer je werkelijk liefhebt. Je hebt nog niet echt liefgehad, dat is het probleem. Haat is het probleem dus niet, je hebt alleen nog niet werkelijk liefgehad. Duisternis is het probleem niet- jij hebt geen licht. Door de aanwezigheid van licht verdwijnt de duisternis. Je hebt niet liefgehad. Je fantaseert er wel over, je verbeeldt het je wel, je droomt ervan, maar je hebt nog nooit écht liefgehad.
Hoe meer je liefhebt, des te heviger wordt je haat, dat maakt je liefde rijker
Heb lief. Maar dat betekent niet dat haat onmiddellijk verdwijnt zodra je echt liefhebt. Nee. Haat zal vechten, haat zal blijven knokken. Iedereen wil graag in leven blijven. Hoe meer je liefhebt, des te heviger wordt je haat. Maar tot je verbazing zul je ontdekken dat haat komt en gaat. Liefde wordt niet door haat gedood, integendeel, haat maakt liefde sterker, omdat liefde haat kan bevatten.
Als je van iemand houdt, haat je die soms ook maar die haat vernietigt je liefde niet, die maakt je liefde juist rijker.
Wat is haat eigenlijk?
Haat is de neiging om weg te gaan.
Wat is liefde? Liefde is de neiging om dichtbij te komen.
In het dagelijks leven is weggaan nodig om te kunnen terugkeren
Haat is de neiging uit elkaar te gaan, de neiging om te scheiden; liefde is de neiging om te trouwen, toenadering de zoeken, dichtbij te komen, één te worden.
Haat wil zeggen twee worden, onafhankelijk zijn; liefde wil zeggen één worden, wederkerig, afhankelijk zijn. Zodra je haat voelt, verwijder je je van je geliefde. Maar in het dagelijks leven is weggaan nodig om te kunnen terugkeren.
Liefde is voedsel- heel subtiel spiritueel voedsel
Zoals eten- je hebt honger, daarom eet je. De honger verdwijnt nadat je hebt gegeten. Van iemand houden lijkt op voedsel. Liefde is voedsel- heel subtiel spiritueel voedsel. Liefde voedt. Wanneer je van iemand houdt neemt de honger af en voel je je verzadigd, daarna beweeg je opeens een andere kant uit en jullie gaan uit elkaar. Later komt het hongergevoel weer boven en wil je dichtbij komen, toenadering zoeken. Je wilt liefde, je wilt in elkaar opgaan.
Je eet en dan vergeet je vier, vijf uur alles over voedsel; je blijft niet in de keuken zitten. Je gaat weg en na zes uur kom je plotseling weer terug- opeens heb je weer honger.
Dan wordt je liefde door haat verrijkt
Liefde heeft twee kanten: honger en verzadiging. Je legt honger abusievelijk uit als haat. Wanneer je eenmaal begrijpt dat er geen haat is maar alleen een situatie waarin honger wordt opgewekt, dan wordt haat de keerzijde van de medaille en wordt je liefde erdoor verrijkt. Als je dit ook maar een beetje begint te begrijpen, dan raad ik je aan om niet langer te wachten. Het zou net zo’n ritme moeten zijn als dag en nacht, honger en verzadiging, zomer en winter, leven en dood.
In totaal zijn zit hem de schoonheid
Zo zou het kunnen zijn: ’s morgens liefde, ’s middags haat. Wanneer je liefhebt, heb dan ook werkelijk lief, wees totaal in je liefde; wanneer je haat, haat dan ook echt helemaal en totaal, en plotseling zul je de schoonheid ontdekken. De schoonheid zit hem in het totaal zijn. Totale haat is prachtig, net zo mooi als totale liefde. Totale woede is prachtig, net zo mooi als totaal mededogen. De schoonheid zit hem in het totaal-zijn.
Tussen oevers
Woede zonder meer is lelijk, haat zonder meer is lelijk- dat is een dal zonder heuvel, zonder piek. Maar mét de piek biedt het dal een prachtig schouwspel- gezien vanaf de piek wordt het dal lieflijk, gezien vanuit het dal wordt de piek lieflijk. Geef mee, je levensrivier stroomt tussen oevers. En gaandeweg zul je zien dat haat niet tegengesteld is aan liefde maar dat ze elkaar aanvullen.
Samen vormen ze een volmaakt geheel
Dan weet je dat woede niet tegengesteld is aan mededogen- ze vullen elkaar aan. Dan weet je dat de nacht niet tegengesteld is aan de dag- ze vullen elkaar aan. Samen vormen ze een volmaakt geheel.
Love & Hate ~ Hurryman
Liedje van ‘Hurryman’ Rob van der Plas van het album Collection. The Band: Woody Folmer – Bass, Andries Eleveld – Drums, J.P. van der Meij – keyboards/ accordeon/ backing vocals, Ron Huisen- guitars, Paul Freid- backing vocals, Andre van der Hoff – sax, Rob van der Plas – lead vocals, omnichord, acoustic & electric guitars. produced by J.P. van der Meij & Rob van der Plas at Badgastenkerkje Wijk aan Zee.