Lopend over de gezellige Breestraat in Beverwijk zag ik op ’n metalen zitbankje een boek liggen. Misschien was iemand het vergeten? Misschien kwam diegene zo terug om het alsnog mee te nemen? Het was precies zo’n moment waarop het prille voorjaarszonnetje even doorbrak. Ik ging op het bankje zitten, naast het boek met een groene kaft en maar drie letters erop: ‘taau’. Ik vouwde het open en las: gedrukt in 1976.
En…
Het komt elke dag voor
“Het komt elke dag voor maar je bent zo blind dat je het niet ziet. Het gebeurt dagelijks, overal. De politici van dit land en van ieder ander land worden met de dag egocentrischer, al te zeer vervuld van hun ego. Reacties kunnen niet uitblijven – de een gooit een roomsoesje, de ander gooit een grap. De mensen voelen geen respect meer voor hen. Je moet evenwicht tot stand brengen.
Als je het gevoel hebt dat jouw morele ego boven dat van anderen uitsteekt
Als je het gevoel hebt dat jouw morele ego boven dat van anderen uitsteekt, dan kun je er zeker van zijn dat er iemand komt om je op je nummer te zetten. Daar is iemand anders voor nodig omdat je jezelf niet in de hand kunt houden. Het leven schept altijd evenwicht, want gebrek aan evenwicht dat is een verziekte toestand. Als politici van een land te egocentrisch worden, teveel eerbied willen, dan zal de verguizing snel inzetten. Eerbied zal tanen.
Met respect bejegenen
Wanneer politici niet zoveel respect verlangen, zich wat zouden intomen, binnen de grenzen blijven, dan neemt niemand de moeite om een doos roomsoesjes te kopen. Waarom zou je? Het komt niet bij je op. Vroeger lieten de rijken nooit zien hoe rijk ze waren, ze leefden net zo gewoon als ieder ander. Zelfs koningen en keizers kwamen bedelaars als Boeddha eer bewijzen en werden vol respect bejegend. Er was evenwicht.
Teloor
Nu is het evenwicht teloor gegaan. Er is geen politicus die de moeite neemt iemand zijn eerbied te betuigen. Ja, in theorie en voor de camera… Zodra die aan de macht is, wordt hij/zij voornaam en overschrijdt alle grenzen. Op een gegeven moment wordt men dan naar beneden getrokken en komt er iemand anders naar boven. Dat is evenwicht. Vergeet niet dat het leven nooit onrechtvaardig is.
Eeuwenlang
Als het onrechtvaardig is, dan moet je het te bont gemaakt hebben. Dan heb je het evenwicht verbroken. Het leven lijkt dan onrechtvaardig, maar het is nooit onrechtvaardig. Als ik onrechtvaardigheid ervaar kan ik beter naar mezelf kijken. Eeuwenlang hebben mensen geloofd dat zonden gestraft worden, maar ik zeg je: zonden worden niet gestraft. Zonden zijn de straf.
Er gaat geen tijd overheen
Wanneer je zegt ‘zonden worden gestraft’ dan heb je tijd om te wachten, misschien worden ze later bestraft, misschien in een volgend leven. Zo kun je blijven uitstellen. Maar ik zeg je dat zonden de straf zijn. Het idee dat je vandaag zaait en morgen oogst gaat niet op. Nee, er gaat geen tijd overheen. Je doet iets verkeerds en onmiddellijk zet de straf in; je voelt je geïrriteerd, je hebt verdriet, voelt je onrustig, niet gelukkig, koel, streng, onvervuld.
Iedere actie brengt een eigen gevolg met zich mee
Hel en hemel zijn niet ergens in de toekomst. Iedere actie brengt een eigen hemel of hel mee. Blijf in evenwicht en je bent in de hemel. Je gevoel ongelukkig te zijn is een symptoom, net zo’n symptoom als je geluksgevoel, een symptoom dat aangeeft of je op het leven bent afgestemd of niet. Ben je in harmonie of in disharmonie met tao? Het leven is een zegen als je meevloeit met de universele wet. De wet is de wet van evenwicht.
Misschien
De hel is niets anders dan een symptoom. Probeer dat niet te bestrijden. Probeer alleen te begrijpen op welk moment je je tegen de wet keerde. Als je geïrriteerd bent probeer er dan geen verandering in aan te brengen, doe er niets aan. Irritatie is symptomatisch. Herstel het evenwicht. Misschien moet je een slag draaien. Misschien moet je wat meer naar links of naar rechts overhellen zodat het evenwicht hersteld wordt. Dat moet je voortdurend blijven doen.
Ieder moment opnieuw
Mensen vragen zich weleens af: als ik er in slaag om te mediteren, zal er dan duurzame stilte en vrede in mij zijn? Een domme vraag. Alsof meditatie zo dood is als een steen en niet iets is als een bloem. Meditatie is geen steen, zelfs geen plastic bloem. Meditatie is een echte lotus. Een lotus die bloeit. Een lotus die verandert. Die zich opent voor de zon en die zich sluit in de nacht. Er is voortdurend evenwicht en je moet dat evenwicht ieder moment opnieuw zien te vinden.”