WIJK AAN ZEE – Langs het fietspad richting Beverwijk 25 meter voorbij het eerste viaduct staat rechts in het gras -precies schuin genoeg, een nieuw bankje. Dit bankje biedt een fan-TaTastisch uitzicht op het viaduct en op de vele bijzondere transportmiddelen die eroverheen rijden. Het idee voor een bankje op deze plek komt van de Wijk aan Zeese Wilma Meester. Wilma: “Ik had het voorgelegd bij Bärbel Böhling van de gemeente beverwijk. Op een dinsdag kwam uitvoerder Marco Leguyt terplekke kijken en op vrijdag stond het bankje er!”
Dit is ook therapie voor mij
Iedere dinsdag- en donderdagochtend gaat Wilma wandelen met de cliënten van Dagcentrum Juttersoord. (“Onze sterke kant is ervoor zorgen dat de cliënt een leuke dag heeft”) Wilma heeft gewerkt in de zorg van haar 15e tot haar 60e, is nu met pensioen en het wandelen met mensen van Juttersoord is vrijwilligerswerk. Dat is ongeveer 6 jaar geleden begonnen. Wilma: “Ik ben van mezelf behoorlijk lui, ik kan de hele dag niks doen of spelletjes, dus dit is ook therapie voor mij. De mensen van Juttersoord mogen altijd kiezen waar de wandeling naartoe gaat. Op een gegeven moment ging ik lopen met René en Arthur, twee heel goede lopers. Waar gaan we naartoe? René zei toen: naar de diesel!
Opeens wist ik wat René bedoelde
Nou, ik dacht, hij bedoelt de pipowagen van Menno de Zweefmolenaar in de Relweg, die tractor die ervoor staat hè. Maar we liepen langs de pipowagen en hij had geen belangstelling, dat was het niet. Dus de volgende keer toen we gingen wandelen zei ik, René ik weet niet waar die diesel van jou is, maar loop er maar naar toe. En toen nam hij toch een spurt richting Beverwijk! Hij heeft een betere conditie als ik. Dus ik vroeg: René wacht even. En toen we ongeveer bij Sjanneke en Willem liepen wist ik opeens wat hij bedoelde; hij gaat naar de Hoogoven-treinen. Nou, toen kwamen we daar aan en er kwam net een trein langs. Ik zei: René, kijk een locomotief. Hij zei waar? Waar is ie nou? En toen was ie alweer weg. Ik dacht, het zou toch mooi zijn als er een bankje stond zodat we effe rustig kunnen zitten en kijken. Die treinen komen natuurlijk niet op afroep.”
Bedankje voor het bankje
“Toen heb ik contact gezocht met de gemeente en dat ging zo snel. Aan de telefoon zeiden ze al, o, wat een leuk idee. En binnen een mum van tijd werd ik gebeld over de locatie. Toen hebben we een dag afgesproken waarop iemand van de gemeente hier zou komen. Nou die kwam, ik heb de plek laten zien en erbij gezegd, dat het bankje wel scheef hoort te staan zodat we recht voor ons kunnen kijken naar de diesel, dat we niet schuin met het hoofd hoeven te draaien. Ik denk dat het op een dinsdag was dat die man van de gemeente kwam kijken en op vrijdag stond het bankje er, echt binnen een mum van tijd! Dat ging zó snel, dat ging echt heel snel. Ik ben dus heel erg blij en dankbaar. En nu maken we er heel vaak gebruik van en heel vaak zien we ook inderdaad een trein. Dat is schitterend, en dan zwaaien we.” JP: “Zeg René. wat vind je zo mooi aan de trein?“ En juist op dat moment komt er weer een trein langs en René roept: “oooo!’