“We klampen ons vast aan onze mening, alsof alles er van af zou hangen. Toch hebben onze opinies geen duurzaamheid, net als de herfst en de winter verdwijnen ze geleidelijk. Wanneer mensen niet negeren wat ze moeten negeren, maar negeren wat ze niet moeten negeren, staat dit bekend als onwetendheid. Belonen en straffen is de laagste vorm van educatie.” Zhuang Zhou, China 200 v. C.”
Meester Zhuang Zhou
Meester Zhuang Zhou is de auteur van de Zhuangzi, een boek dat al meer dan 2200 jaar grote invloed uitoefent op de Chinese cultuur en ook in het Westen veel gelezen wordt. Het diepzinnige werk is geschreven met gevoel voor satire en humor. De geschriften van Zhuang Zi worden gezien als meesterwerken uit de wereldliteratuur en als een van de pijlers voor het taoïsme en het meditatieve zenboeddhisme.
Een passage uit Zhuanzi, rechtstreeks vertaald (door een kenner, niet door een scanner), van het origineel naar het Nederlands:
In de oudheid bleven de mensen kalm te midden van de chaos
“In de oudheid bleven de mensen kalm te midden van de chaos en rustig met betrekking tot alles wat in hun tijdperk gebeurde. In die tijden verenigden yin en yang zich in stilte, voorvaderen en goden vielen de mensen niet lastig, de vier jaargetijden verliepen volgens regelmaat, de tienduizend dingen berokkenden elkaar geen letsel, geen van de massa levende wezens stierf een voortijdige dood. Hoewel mensen over kennis beschikten, werd die nooit ergens voor gebruikt. Dit mag wel de uiterste staat van eenheid genoemd worden. Ja, in die tijden deed niemand iets, en alles ging steeds spontaan.”
Wanneer kennis en rust elkaar wederzijds bevorderen
“Zij die in de oudheid de Tao beoefenden, ontwikkelden hun kennis in rust. Wanneer zich hun kennis ontwikkeld had, gebruikten ze haar niet om te handelen. Dat mag ‘door kennis de rust bevorderen’ genoemd worden. Wanneer kennis en rust elkaar wederzijds bevorderen, dan brengt de ingeboren natuur spontaan de harmonie met de ratio van de schepping voort. Een dergelijk mens is recht van binnen maar verbergt zijn deugd, zodat deze zich niet naar buiten manifesteert. Want daar waar de deugd naar buiten treedt verliezen schepsels hun ingeboren natuur.”
Het hoogste geluk is niet weten wat geluk betekent.