R: Een van de meest geurige bloemen in India is de Nachtkoningin. Het is een heel kleine bloem, maar er komen er duizenden tegelijk – de hele boom wordt een en al bloemen. En heel geurig. Voor mijn bungalow had ik zo’n Nachtkoningin en mijn buren begonnen tegen de boom te klagen, ze zeiden: ” Je moet hem omhakken, want we kunnen niet slapen, de geur is te veel.” De hele buurt was gevuld met die geur.
Als er zo’n bloem bestaat
Ik had het al aan verschillende tuinmannen gevraagd: ‘Dit is een bloem die Nachtkoningin wordt genoemd; er moet een parallelle plant zijn die overdag zijn bloemen opent. Als er zo’n bloem bestaat als Nachtkoningin, dan moet er ook een bloem zijn die bekend staat als Dagkoning.” Maar geen enkele tuinman kon mij helpen zo’n plant te vinden.
Uiteindelijk vond ik die in Kashmir. Ik wist zeker dat er een parallelle plant moest bestaan, want in het leven is er altijd balans. Deze Nachtkoningin is een vrouw, dus moet er een man zijn, een mannelijke bloem. Het verraste me toen ik zag dat de mannelijke plant heel pover was, karig. Het was precies dezelfde plant – een grotere maat- uiteraard en die bloeide in duizendvoud overdag. Maar een geur was er niet.
Ze probeerden allemaal iets met de boom te doen
Mijn hele leven heb ik van bomen gehouden. Ik heb overal gewoond met bomen die in het wild om me heen groeiden. Ik ben een luie man, dus er moest iemand voor mijn bomen zorgen. En ik moest voorzichtig zijn met de mensen die voor ze zorgden, omdat ze allemaal profeten, visionairs, deskundigen, beterweters, boodschappers van God waren: ze probeerden allemaal iets met de boom te doen, ze wilden niet toestaan dat de boom zichzelf was. Ze zouden hem snoeien, ze moesten en zouden knippen en zagen.
Ik moet doorgaan, veel knoppen snoeien dan krijg je minder bloemen, maar wel hele grote
Ik had een tuinman in Jabalpur – een prachtige oude man- maar ik drukte hem op het hart: ” Het moment waarop ik zie dat je aan het snoeien bent, krijg je ontslag. Ik houd van je, ik respecteer je, maar ik respecteer en houd nog meer van mijn bomen, dus wees voorzichtig! Laat je niet betrappen.”
Hij zei: “Wat voor een tuin is dit? Ik ben tuinman – IK MOET snoeien. Ik kan niet toestaan dat bomen wild groeien, de hele tuin wordt dan verwoest. En als ik niet snoei”, – hij was net aan het werk met een rozenstruik en hij zei: “Als ik deze rozenstruik niet bijpunt dan krijg je kleine bloemen. Ik moet doorgaan, veel knoppen snoeien, dan krijg je minder bloemen, maar wel hele grote. En ik heb mijn hele leven prijzen gewonnen vanwege de grootte van mijn bloemen.”
Je moet je prijzen nu maar vergeten
Ik zei: ” Je moet je prijzen nu maar vergeten, ik ben niet geïnteresseerd in je prijzen. Het maakt me niet uit of de bloem groot is of klein. Als de boom wil bloeien met honderd bloemen, wie ben jij dan, dat je één bloem kunt creëren? Ik begrijp het wel, je logica is eenvoudig: als je alle knoppen afknipt dan trekt al het sap en kracht van de boom in één bloem, zeker weten dat die groot zal worden.
Hij had prijzen gewonnen. Elk jaar was er een nationale wedstrijd en hij won altijd de prijzen. In feite heb ik hem precies daarom gestrikt, omdat hij dat jaar de prijzen gewonnen had en ik zag zijn bloemen en ik kon het niet geloven… Dus ik zei tegen hem: “Kom nou maar en word tuinman bij mij.”
De Motormaaier – Van Kooten en De Bie
“Mijn grootste hobby, dat is zonder meer, de natuur. Lekker buiten, da’s toch het mooiste wat er is. En dan vooral de tuin. De tuin is eigenlijk mijn grootste hobby, de tuin is nog een grotere hobby dan de natuur.“
Het salaris dat bepaal jij, het tuinieren dat bepaal ik
Hij zei: “Hoe zit het met mijn salaris?”
“Het salaris”, zei ik, “dat bepaal jij. En het tuinieren, dat bepaal ik.” Arme kerel, hij kreeg maar zeventig roepies per maand, waar hij ook werkte. Een arme man kan zich niet eens veel voor de geest halen.”
Ik zei tegen hem: “Jij bepaalt.”
Hij moet zijn hele verbeeldingskracht hebben opgerekt en kwam met honderd en veertig roepie- het dubbele. Hij kon niet geloven dat ik ja zou zeggen.
Hij zei: “Als het te veel is dan….”
Niet te veel
Ik zei: ” Nee, het is niet te veel. Ik vroeg me af hoe ver je je verbeelding kon oprekken: slechts zeventig roepies meer? Zeventig is een vast idee geworden in je hoofd en je voelt je al schuldig als je honderdveertig vraagt. Zo zal het dan ook zijn- als je welk bedrag dan ook had gevraagd, had ik het aan je gegeven. Maar nu helaas- je honderdveertig hebt gevraagd, krijg je ook honderdveertig. Maar het tuinieren moet je doen volgens mijn manier.
Geen grote bloemen meer, geen tentoonstellingen, want rozenstruiken zijn er niet in geïnteresseerd om tentoongesteld te worden. En zij ontvangen de prijs niet, jij krijgt de prijs.”
Misschien dat Jezus de prijs krijgt omdat hij zoveel knoppen heeft gesnoeid en zo veel katholieken heeft gemaakt en zoveel christenen. Misschien krijgt Krishna de prijs, misschien de WHO. Hoe zit het met de mensen die je snoeit zogenaamd om ze te redden?
Als mijn tuin wild wordt
Ik zei: “Dit is je laatste jaar met die prijzen. Welnu, als mijn tuin wild wordt, laat die dan wild worden; dat is hoe de natuur wil hoe de tuin is.
Maar zijn hele leven…. Telkens zodra ik weg was – ik ging naar de universiteit en dan ging hij zijn ding doen. Ik moest ergens midden op de dag komen op een moment waarop hij me niet verwachte. Ik moest mijn auto een heel stuk eerder al parkeren zodat hij die niet aan zag komen. En dan kwam ik eraan en dan betrapte ik de oude man. Hij zei dan: “Excuseer me, gewoon een oude gewoonte! Ik kan het niet aanzien dat deze tuin wordt verwoest. En ik voel me schuldig dat ik een dubbel salaris ontvang- maar waarvoor? Gewoon de tuin naar de knoppen laten gaan? “
Laat het zijn zoals het zou zijn
Ik zei: “Die gaat helemaal niet kapot. Begrijp het toch. Dit is hoe de tuin zou zijn als wij er niet waren geweest. Als alle mensen zouden verdwijnen, zou het er zo uitzien. Laat het zijn zoals het zou zijn als de mens zich er niet mee zou hebben bemoeid. Je kan ondersteunen, je mag helpen, je kan een vriend zijn. maar wees geen redder.”
Ik had een tuinman, een oprechte, degelijke tuinman, die echt van bloemen hield, die van planten hield. En ik zag hem zitten bij de rozen en de andere bloemen. Soms kon ik hem horen praten tegen de bloemen. Eerst dacht ik dat hij een beetje gek was, maar ieder jaar won hij de eerste prijs in de stad voor het kweken van de grootste bloemen. Bijna twaalf jaar lang werkte hij bij me.
Gewoon de aandacht, de liefde voor een bloem
Ik vroeg aan hem: “Wat is je geheim?”
“Niets”, zei hij, “ik ben alleen maar een beetje gek. Wanneer er niemand in de buurt is, praat ik met de bloemen: Stel me niet teleur deze keer, de tentoonstelling komt eraan- groei maar zo groot als je kan. En ik heb twintig jaar achterelkaar prijzen gewonnen. Geen enkele bloem heeft me ooit teleurgesteld.”
Gewoon de aandacht, gewoon liefdevolle aandacht voor een bloem, maakt haar immens gelukkig. Er is iemand die er gelukkig van wordt en de bloem zal alles voor hem doen om hem gelukkig te maken. Er is iemand die zit te kijken, die zit te wachten om haar te zien groeien. Ze is niet overtollig, ze is niet overbodig, ze is niet alleen.
R
Beautiful Rose – George Baker
Liedje van Johannes Bouwens, stond in 1977 10 weken in de Top 40, hoogste positie 3.
“Oh, je bent een prachtige roos in de morgen”