Nou, meditatie gaat over het je hoofd uit de wolken halen. Niet het verwijderen van de wolken om die metafoor maar te gebruiken. Als je in gedachten bent dan is je hoofd in de wolken. Het kunnen roze wolken zijn, het kunnen donkere wolken zijn, maar je bent bevangen. je loopt in de mist. Het moment waarop je wakker wordt daaruit is alsof je de ruimte rond de wolken, de open ruimte rond die wolken ziet.
Meditatie is niet persé aangenaam
Je hebt dezelfde pijn, dezelfde zwartheid, die zwarte wolk is er nog steeds, maar je verhouding ertoe is anders. En misschien kan je zelfs met een zekere compassie ernaar kijken. Of met een zekere humor soms ook. Ja zeker, meditatie is niet persé aangenaam. Het vermogen om met pijn, tegenslag om te gaan. Al die vormen van pijn. Het vermogen om daar vrede mee te sluiten, dat is het proces van meditatie, niet het verwijderen van die zaken.
Verdriet
Daarom ben ik niet helemaal gelukkig om meditatie te vergelijken met het schoonmaken van een vies glas. Want het kan nog best eens een keer zo zijn dat juist datgene dat we aanvaarden als een zwarte wolk -gezien vanuit de open ruimte rond de zwarte wolk- dat die energie een ander karakter kan hebben dan wanneer we in die wolk zitten. Het kan ook zijn dat, laten we zeggen verdriet ergens over, als je er goed naar kijkt dat je eigenlijk ziet dat verdriet is een bloedend hart. Dat komt voort uit zorgzaamheid, dat je ergens zorg voor hebt. Daarom doet het je verdriet.
Heel veel mensen zitten met dit vraagstuk
Het zijn producten van de geest die je tegenkomt. Maar het kan ook zoiets zijn – en dan denk ik ook aan jongere mensen- dat je twijfelt over je weg in de wereld. Ik denk dat heel veel mensen ook zitten met dat vraagstuk. Is dit mijn plek op de wereld? En die gang op de wereld maken en dan gaan mediteren en denken van: wooh, er zit zoveel in mij, wat is dit? Zware woorden als karma zijn misschien te zwaar, maar het kan zo zijn dat je iets meedraagt dat je nog niet verwezenlijkt hebt, nog niet de juiste mensen tegengekomen bent.
De héle handel passeert in je meditatie
Natuurlijk. De héle handel. De hele handel passeert in je meditatie. Vroeg of laat komt dat allemaal aan bod en begin je daar zicht op te krijgen. En bij elk zicht dat je krijgt speelt de kwestie: hoe ga ik daar mee om? Kan ik dat op een of andere manier… verwijt ik mezelf dat? Of kan ik daar met een zekere mildheid naar kijken? En dat proces maakt dat je op een of andere manier beter kunt uitvogelen welke kant je met je leven op zou willen gaan.
Het is een proefondervindelijk proces
Het probleem is natuurlijk dat er bij je geboorte geen gebruiksaanwijzing naast je wiegje lag. Nou ja, je moeder… Ja! ha ha, maar dat is niet een gebruiksaanwijzing voor alle gevallen. Je moeder doet dat wel een beetje, probeert dat wel te zijn, je vader trouwens ook maar, het is een proefondervindelijk proces. Het is een verkennen. En het kan ook zo zijn dat je niet in de gaten hebt dat je gedreven wordt door bepaalde wensen, verlangens die eigenlijk je het leven moeilijker maken. Daar zicht op krijgen dat is een goeie zaak.
Vriendschap sluiten met je geest en met je geesten
De geestelijke rust kunnen opbrengen om te werken met wát je geest ook maar presenteert. Daarmee te verkeren. Niet weg te lopen. Het niet proberen kwijt te raken, dat is het pad van inzicht. Dat heet Vipasana in de Boeddhistische traditie. Dat eerst kalmeren van je geest, vriendschap sluiten met je geest. Gegeven dat en een zekere stoerheid bijna van die discipline om dat te doen, daarmee te verkeren, stelt je in staat om verder te onderzoeken wat voor soort capriolen is mijn geest nou aan het maken en wat is de bijdrage daarvan? Wat doet het?
Eerst zit je er gewoon in, eerst is het gewoon donker
Je ziet die donkerte in eerste instantie. Eerst zit je er gewoon in. Eerst is het gewoon donker. Daar wordt je wakker uit, vroeg of laat. Je merkt, verrek zeg, dát is donker. En dan kan je denken nou daar wil ik vanaf. Maar je kan ook met je neus erbovenop gaan staan om het zo goed mogelijk te zien wat het is. Het wonderlijke is, dan die wolk blijkt dan een heleboel kanten en aspecten te hebben die je in eerste instantie niet zag. Je krijgt daar meer gedetailleerd zicht op. Ja, ja, dat is heftig, ja.
Je denkt misschien dat je dit niet kunt hanteren, maar je bent als mens toegerust om dit te doen.
Bron HDW DNW
Soms denk ik: is het niet te donker?
Diepzinnige quotes van fotograaf Hans de Bruijn over magie van menselijk contact in een fotomoment. De quotes worden uitgesproken door Volker Hinten op muziek van Ab Winkel en JP van der Meij, met zang van Mariëtte van Soest, gemaakt ter gelegenheid van de foto-expositie- en het door Roetz uitgegeven boek Dorpelingen van Hans de Bruijn.