Mediteren is een manier om op een directe manier iets aan de weet te komen. Zonder (ver)oordelen, zonder (voor)-oordeel, zonder commentaar, zonder handleiding, zonder professionele blik, zonder censuur, rechtstreeks. Mediteren is een manier om jezelf te verliezen en jezelf te vinden. Gedurende onze hele opvoeding en opleiding staan wij onder autoritaire druk van buitenaf. Wanneer we ‘volwassenheid’ bereiken blijven we hangen in het kinderlijke geloof in externe autoriteit dat zich toont in een toenemende hoeveelheid eisen, richtlijnen, gedragscodes, registratieverplichtingen, formats, protocollen, digitale aansturing Het risico om je eigen kern kwijt te raken is groot wanneer je het zwaartepunt hebt gelegd buiten jezelf.
Auteur: admin (Pagina 56 van 79)
Kan men zich oefenen in aandacht? Kan men zich oefenen in een bewustzijn dat geen grenzen heeft, geen middelpunt of een ‘ik’? Het lijkt een contradictio in terminis Toch blijken alle culturen, godsdienstig van aard of niet, deze vraag bevestigend te beantwoorden. Op de meest verschillende manieren blijken mensen ‘oefeningen-in-aandacht’ te doen. In onze cultuur spreekt men dan meestal van meditatie-oefeningen.
Voor sommigen is echter alleen dit woord al voldoende om zulke ‘oefeningen’ met argwaan te bekijken. Men vermoedt zweverige praktijken van een ‘new- age spiritualiteit’ of ritualistische praktijken van een ‘old-age-geloof’.
Het is van belang er op te wijzen dat spirituele wijsheid een universeel menselijke aangelegenheid is. Ditzelfde geldt nu voor meditatie. Deze onttrekt zich wezenlijk aan welke kerkelijke inkapseling of inkleuring dan ook.
Pieker en woel ~ Woeker en piel
Boven gekomen uit het archief van het Badgastenkerkje! Een geestig en swingend nummer van Arthur Ebeling en Friedrich Hlawatsch. Een sprankelend uitgevoerde compositie over de typisch menselijke verworvenheid (of is het toch een gave) die volgens velen de mens verheft boven de dieren: het vermogen tot zelfbespiegeling en het kunnen piekeren. Mogelijk is deze opname zo uniek dat die alleen maar hier op deze pagina te horen is. Veel plezier met luisteren! Groet, JP
Arthur Ebeling: zang, Gretsch gitaar, piano
Friedrich Hlawatsch: mandoline, zang
Peer Wassenaar: bas, zang
Roy Bakker: drums
Opname: JP van der Meij Badgastenkerkje Wijk aan Zee
Datum: onbekend, vermoedelijk eind jaren 90
De foto is in 2020 gemaakt toen Arthur en Peer in het kerkje waren om hun bijdrage op te nemen voor het Roetz/Kunszt festival
Aanverwante artikelen op deze website
De ruimte tussen mensen
Wanneer ‘elkaar ruimte geven´ niets anders betekent als: afstand houden op een plat vlak een stoep of een vloer dan is dat oppervlakkig, ‘plat’, incompleet. Daar ontbreekt de verticale dimensie. Ruimte is lengte, hoogte, breedte en diepte. En mensen zijn diep, heel diep. De ruimte tussen mensen wordt door Hannah Arendt – een van de belangrijkste politiek denkers van de afgelopen eeuw- de wereld genoemd. Een ruimte die het mogelijk maakt dat individuen elkaar ontmoeten en in gesprek gaan.
De ruimte maakt kleur mogelijk, mensen kunnen er ook van mening verschillen. Tegelijkertijd is de ruimte een beproefde manier om de verschillen niet uit de hand te laten lopen.
Van tijd tot tijd zien we op de wereld mensen voor de dag komen die net zo natuurlijk en vanzelfsprekend liefde uitstralen als de zon warmte afgeeft. Deze mensen beschikken doorgaans over een grote creatieve kracht waar iedereen jaloers op is en eigenlijk zijn onze beschavingen en religies pogingen om diezelfde kracht te ontwikkelen bij gewone mensen. Helaas gaat dat vaak zo dat het erop lijkt dat men de probeert de staart te leren om de hond te laten kwispelen. Meestal komt het neer op het imiteren van uiterlijk gedrag.
“Heb uw naaste lief als uzelf”
“Wees vriendelijk en sociaal”
“Beloof je eeuwige trouw totdat de dood jullie zal scheiden, beloof je dat je hem zult liefhebben, overeenkomstig het heilig Evangelie, wat is hierop uw antwoord?”
“Doe het voor een ander”
“Alleen samen…”
Dit ding kun je niet imiteren
Lees verder
Een paradox is een waarheid die op zijn kop gaat staan om gezien te kunnen worden.
The Point! is een fabel die het verhaal vertelt van een jongen met de naam Oblio. Hij is de enige persoon met een rond hoofd in het land van Punt waar iedereen wettelijk verplicht is om een punt(hoofd) te hebben.
Rail-A-Way-WO2
Door Jan Paul van der Meij
Een vorige week uitgezonden aflevering van het tv programma Rail Away heeft ertoe geleid dat wij nu veel meer weten over het ‘Tweede Wereldorgel‘ en de Duitse militair die eigenaar was van dit muziekinstrument en over diens hartverwarmende contacten tijdens en na de oorlog met mensen in Wijk aan Zee en Beverwijk.
Laat ik beginnen met eerst dank uit te spreken aan aan Hannie, Cor en Piet Bart, aan de EO en voor al aan het Toeval, de voorzienigheid, God zo je wilt of de tao (de manier waarop de dingen gaan). Allemaal dank je wel! Wat is er aan de hand?
Het moderne leven doet een voortdurend beroep op ons om niet in overeenstemming te leven met wie wij zijn. We zijn met onze aandacht buiten onszelf, dáár. Omdat we geloven- vaak onbewust- dat dingen en mensen daarbuiten ons geluk of ongeluk bepalen. De geestelijke richtlijnen het spirituele kompas dat wij volgen kan ons soms ver doen afdwalen van ons innerlijk thuis. Het is gemakkelijk om afhankelijk (verslaafd) te raken aan mentale methodes en externe aansturing. We zijn zo druk bezig met hoe we moeten zijn en wat we moeten doen en waar we straks heen gaan dat we vaak compleet vergeten om te zijn.
‘Onvermijdelijk’ geworden alcoholgebruik, voortdurend met je aandacht online zijn, zucht naar de allerzoetste /zoutste producten, gewend zijn aan lawaai, afkeer van- of angst voor stilte, neiging tot dwingen, afgenomen vermogen zichzelf en/of ander te kunnen horen, zouden gezien kunnen worden als uitingen van toegenomen ongevoeligheid.
De mens kan veel leren van kinderen. Eens was jij een kind en je weet wat dat betekent. Maar je bent het vergeten. Je kunt weer als een kind naar de wereld gaan kijken. Vanuit de gevoelsdimensie. Iedere dag en overal zijn er mogelijkheden om dat even te doen.
Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen meneer?
WIJK AAN ZEE – Inwoners van het zeedorp die normaal pop, rock of jazz zongen of in een zangkoor of alleen maar tijdens het douchen, brengen liedjes weer tot leven uit de tv-serie Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen meneer? die in 2004 ook als musical in de theaters is uitgevoerd. In de studio van het Badgastenkerkje zongen wij 1 voor 1 de zangpartijen van de liedjes en speelden de diverse instrumenten. In deze aflevering het lied: Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen meneer?
Marijke, Jacky, Merei, Arthur, Peer, Jan Paul