Mensen in volwassen beschavingen zoals de Hopi-indianen (in Arizona nabij de Grand Canyon) die zien vaak heel helder hoe ónze beschaving in elkaar zit. Zo is er dit in Amerika vrij bekende verhaal over een antropoloog die bij een wijze oude Hopi-indiaan kwam om de liederen van zijn volk te bestuderen en er geluidsopnames van te maken..

Veel moderne mensen  vertrouwen de natuur niet. Van alles wat er bestaat is de natuur toch wel het laatste dat je kunt vertrouwen. Je moet het managen. Je moet het in de gaten houden, telkens weer bijsturen. Het zal altijd verkeerd gaan als we niet uitkijken. We hebben voortdurend het gevoel dat je de natuur niet vertrouwen kunt want natuur geeft allemaal onkruid en insecten en er groeien bomen in die er niet thuishoren omdat mensen ze niet gepland hebben. Alan Watts zei: dat is een denkwijze die tegelijkertijd opkomt met beschaving. En wat je al helemáál niet kunt vertrouwen? Dat is de menselijke natuur.

WIJK AAN ZEE – Gisteren was ik op een boekpresentatie en daar kwam iemand naar me toe met een spontane mededeling: “hee, ik heb gehoord dat jullie van die klankschaalconcerten geven, ik ga daar niet naartoe hoor, da’s niks voor mij, ik ben niet zo zweverig, ik ben denk ik gewoon te nuchter.”

We hebben in onze maatschappij een groot ontzag ontwikkeld voor het denken. Bijna alle scholen proberen ons gedisciplineerd denken bij te brengen. Als het je lukt, zijn er aardig wat privileges aan verbonden. Dokters, televisiewetenschappers, mediaprofessoren en andere intellectuelen genieten (van) aanzien. Een gedegen scholing is nodig voor de meeste begeerde beroepen. ´Denk na voordat je iets doet. Hou je kop erbij´. Er bestaat echter ook een andere manier van ´denken´, die op scholen niet ontwikkeld wordt.

Iedereen wil worden liefgehad nietwaar en dat is het verkeerde uitgangspunt. Dat begint omdat een kindje, een klein kindje niet lief kan hebben, niets kan zeggen, niets kan doen, niets kan geven, het kan alleen maar ontvangen, krijgen. Het beleven van liefde voor een klein kind is: krijgen. Krijgen van de moeder, krijgen van de vader, krijgen van broers, zusjes, krijgen van visite, van onbekenden, altijd maar krijgen. Dus de eerste ervaring die zich diep nestelt in het onderbewustzijn van een kind is dat liefde iets is dat het moet krijgen.

Dus allemaal vragen ze: geef ons liefde

Geloof me, vroeger was ik niet zo. Niet gek, niet zo gek. Vroeger was ik net zo wijs als jij bent. Nee, niet gek. Ook niet gebroken zoals ik nu ben. Ik was niet zomaar een mens..

Door de onderstaande vragen te beantwoorden kun je bewuster genieten van je relatie met vuur. Steek een kaars aan of ga in De Zon zitten en ontspan je. Geniet van de warmte, bedank de zon of de vlam voor haar bestaan en vraag haar haar licht te laten schijnen op de vriendschap tussen jullie. Lees de vragen een voor een door en richt je antwoorden aan het vuur zelf. Als je voelt dat je moet lachen of huilen, doe dat dan gerust. Zeg wat je op je hart hebt. Het geeft niet of je jezelf tegenspreekt.

Eerlijke antwoorden zijn goede antwoorden

Liedje van Peter van Asten en de groep Windjammer uit 1977 gespeeld en gezongen in 2023 door JP van der Meij & Friends in het Badgastenkerkje Wijk aan Zee. Zang en alle instrumenten: Jan Paul van der Meij, zang: Ab Winkel, Anneke van Genderen, Saskia Dommisse en Nanon Lahnstein.

Het leven is één grote tegenspraak, daarom leeft het. Het leven leeft dankzij het tegendeel, dankzij de confrontatie met de tegenpool en die tegenstelling, die uitdaging schept energie. Dat maakt energie vrij en het leven beweegt zich in die energie. Denk even na: als er geen tegenspraak was, zou het leven synoniem zijn met de dood, want waar zou dan de uitdaging zijn? Waar zou dan die aantrekking vandaan komen? Waar zou dan energie vandaan komen? Het leven zou monotoon zijn, vlak, doods. Leven is alleen mogelijk vanwege het tegendeel.

Zonder tegenpolen is er geen leven

Het denken kan alleen maar bestaan in een zeer beperkte kleine ruimte. Als het denken / het zelf er is dan is er geen totaliteit. Het denken/het zelf kan alleen maar een fragment zijn. Het ik kan alleen maar bestaan als een fragment, als een deel van het geheel. Hoe kleiner het fragment wordt, des te beter kan het zelf bestaan. Daarom worden egoïstische mensen kleinzielig, steeds kleiner en kleiner. De mate waarin je hart niet vol liefde is voor het geheel is de mate waarin je beperkt wordt.